ten gehad. De film „Wentelende Wieken" van Otto van
Neyenhoff bereikte tot heden 65.000 kijkers in Nederlandse
bioscopen. Voor „Mare Liberum" (Carillon Films N.V.)
was dit aantal 170.000 en voor „De werkelijkheid van
Karel Appel" van Jan Vrijman tot nu toe 30.000.
Al deze films, waaraan er nog ettelijke zouden kunnen
worden toegevoegd, zijn nog steeds in roulatie. Van eerder
vervaardigde films zoals „Prijs de Zee" en „Pan" van
Herman van der Horst was het aantal bioscoopbezoekers
respectievelijk 450.000 en 130.000.
Filmweek Arnhem stimulerend effekt
Men denke hierbij ook eens aan het stimulerende effekt
van een instituut als de Filmweek Arnhem waar destijds
films als „Strijd zonder einde" van Bert Haanstra, „De
lage landen" van George Sluizer en „Het Huis" van Louis
van Gasteren, om maar bij enkele te blijven, furore hebben
gemaakt. Al deze films kregen roulementen in de Neder
landse bioscopen, evenals films als „Big City Blues" en
„Bouwspelement" (meer dan 106.000 bezoekers) van
Charles Huguenot van der Linden, „Zeilen" van Hattum
Hoving, „Uitzicht op de hemel" van Frans Dupont, ver
schillende bekende poppenfilms van Joop Geesink, het
werk van Max de Haas en het werk van jongeren als bij
voorbeeld „Het feest" van Paul Verhoeven en „De sleutel"
(94.000) van Rob Houwer; ook „De mooiste tijd" van
Nico Crama heeft zijn première in de bioscopen gehad.
„Keukenhof" van Color Press draaide voor 87.000 bios
coopbezoekers. Voorts mag men initiatieven als de Cineacs
herhaaldelijk nemen op het terrein van de korte film en
het recente korte filmprogramma van het Cinétol Theater
te Amsterdam niet onderschatten. Men denke trouwens
niet te gemakkelijk over een roulement in de bioscopen
dat 60.000 tot 70.000 kijkers oplevert. Menig Nederlands
schrijver en menig Nederlands toneelgezelschap zal op zulk
een belangstelling jaloers zijn. Het buitenland denkt over
de Nederlandse activiteiten heel anders dan onze verzuurde
Nederlandse criticasters. Men kan zich als vertegenwoor
diger van het bedrijf bijvoorbeeld in België niet vertonen
of men krijgt een schouderklopje zowel van cineasten als
van vertegenwoordigers van de overheid, juist vanwege de
houding van het bedrijf, dat door een ongekende vorm van
samenwerking met overheid en producenten een Neder
landse filmcultuur heeft mogelijk gemaakt.
Natuurlijk blijft er op dit terrein het nodige te wensen over.
maar het valt niet te loochenen, dat aan de korte films van
eigen bodem in het Nederlandse bedrijf ondanks de dikwijls
daaraan verbonden moeilijkheden alleszins redelijke ver-
toningsmogelijkheden worden geboden.
Het Hoofdbestuur van de Bedrijfsorganisatie bestudeert
naarstig de verdere mogelijkheden op het stuk van de
distributie van het korte Nederlandse werk. Het zal onge
twijfeld een modus vinden als het slepende belastingvraag
stuk tot een oplossing zal zijn gebracht, waardoor het be
drijf mogelijk wat meer armslag krijgt.
Wat het buitenland betreft blijft het niet alleen bij het
vlagvertoon op de festivals. Dankbaar wordt hier gebruik
gemaakt van de internationale kanalen die door de over
heid uit goodwill en representatieve overwegingen zijn aan
gelegd. In Engeland, Italië, Frankrijk, België, Duitsland,
Zwitserland, Oostenrijk, Scandinavië, Canada en de Ver
enigde Staten beschikt de Rijksvoorlichtingsdienst over
vaste verbindingen, die de korte films welke zich daartoe
lenen, op commerciële basis in die landen en veelal ook
daarbuiten distribueren. Daarenboven worden in verschei
dene vakbladen die een internationale verspreiding hebben,
regelmatig advertenties opgenomen waarmee de aandacht
wordt gevestigd op de Nederlandse shorts.
De kwaliteiten van de korte Nederlandse films, als regel
vervaardigd met subsidie van het Ministerie van O. K.
W„ de deelname aan de verschillende buitenlandse festivals
en de aktiviteiten van de afdeling Film van de Rijksvoor
lichtingsdienst hebben ertoe geleid, dat onze shorts over
vrijwel de gehele wereld een steeds grotere bekendheid
gaan genieten. Ook verschillende Nederlandse ambassades
dragen daartoe het hunne bij.
Shorts in Zwitserland
De Zwitserse relatie van de RVD heeft een anderhalf uur
programma van Nederlandse shorts samengesteld, bestaande
uit de kleurenfilms: „Wentelende Wieken", Delta Fase I",
„Nederland, verleden en heden", en de zee was niet
meer" en „De Werkelijkheid van Karel Appel". Dit pro
gramma werd in de loop van twee jaar in ongeveer 200
Zwitserse bioscopen vertoond met zodanig succes, dat on
langs een tweede programma van gelijke vertoningsduur
is samengesteld. Dit programma is onlangs, tesamen met
enkele andere Nederlandse films, in Bern vertoond. Deze
presentatie had plaats ter gelegenheid van de jaarvergade-
Tijdens de presentatie van Nederlandse korte
films te Bern. Van links naar rechts: de Heren
M. R. Hartman, Schweizer Schul- und Volks-
kino; Dr. J. Hulsker, Chef Afdeling Kunsten
Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen; Mr. S. J. J. Baron van Voorst tot
Voorst, Nederlands zaakgelastigde a.i. te Bern;
J. Bucher, Secretaris Union Suisse du Film
Documentaire; S. I. van Nooten, Hoofd Afde
ling Film Rijksvoorlichtingsdienst; J. P. Dubied,
Directeur Cinéma Scolaire et Populaire Suisse.