Harde aanpak
Filmacademie verrast ons bij examen
Uw trailer is meer dan een vóórfilmpje
10
f\n\ de sluiting van de cursus 1968/
69 van de Nederlandse Filmaca
demie luister bij te zetten werden op
27 juni belanghebbenden en belang
stellenden genood naar het Leidseplein
Theater, waar acht van de eindexa-
menfilms een uitstekende indruk ga
ven van de opgaande lijn, die de
Nederlandse filmschool vermag te
tonen.
Citeren wij een willekeurig gekozen
verslag: (onder de films) zitten en
kele regelrechte verrassingen. Het ge
hele programma maakt een frisse vol
wassen indruk. Met name in de films,
waarin met de verworven technische
kennis iets meer gedaan wordt dan
alleen de levering van het bewijs dat
er in de klas goed is opgepast."
Er slaagden dit jaar voor het eerst
na een studieduur van vier jaar
zestien leerlingen. Vier van de eind-
examenfilms behoorden tot de cate
gorie „educatieve films", een afdeling
welke dit cursusjaar voor het eerst
op het lesrooster werd opgenomen.
Deze zestien maakten het geval van
143 afgestudeerden vol in de ruim
tien jaar, dat de Nederlandse Film
academie bestaat.
Een cursist werd afgewezen en een
doet herexamen.
De geslaagden zijn:
Ontwerp en regie; Ernie Damen,
Fons Grasveld, Flip Jansen, Gert van
der Meer, Thijs Ockersen, Ruud
Schuitemaker, René Swetter en Go-
vert Veldt.
Uitvoeringstechnieken: Johan Ab-
bink, Jacob Brugman, Hermien Me-
kenkamp-Buys, Nieck Goedbloed, Ri-
chard Hoek (met lof), Kees Kuiper
en Otto Louw.
Produktie: Kees Groenewegen.
De vertoonde examenfilms waren:
Rosemary's Baby (fragment uit het
boek van Ira Levin) onder regie van
Gert van der Meer.
Ilsauxiles, een animatie naar een car
toon van Mordillo door Otto Louw.
Gewoonte, over de steriele wijze van
modern wonen onder regie van Mie-
ke Buys.
Surprise, een instructiefilm gemaakt
met steun van het Prins Bernhard-
fonds onder regie van Thijs Ockersen.
Ik, een pedagogisch inzicht in per
soonlijkheidsvorming van een kleuter
gemaakt door Govert Veldt, René
Swetter, Richard Hoek en Kees Kui
per.
De man met 1000 tanden, verrassen
de „horror" gemaakt door Fons
Grasveld.
Open 19.00 07.00, een close up
van het leven der thuislozen door
Kees Kuiper en Richard Hoek.
Kristal, een pop-art-achtige montage
van minifilmpjes, waarbij voor regie,
scenario en montage Flip Jansen te
kent. Een film vervaardigd in op
dracht van de gemeente Amsterdam.
Er was grote waardering voor het
boeiende programma, dat toonde dat
in de Filmacademie wordt gebouwd
op de beste tradities van het Neder
landse filmen met grote ruimte voor
persoonlijk initiatief.
De academie begint het nieuwe cur
susjaar met 28 nieuwe leerlingen, die
het toelatingsexamen passeerden.
[Tw trailers verdienen méé\ aan
dacht, dan ze slechts te be
schouwen als een voorfilm.
Producers, verhuurders en exploi
tanten over de gehele wereld zoeken
naar middelen om de „trektitel.. zo
aantrekkelijk mogelijk te maken en
hem het „zwaan-kleef-aan-effect" te
geven.
Trailers werden al gemaakt voor en
alesr men nog aan vormen van pu
bliciteit dacht. Het formaat werd be
paald door het voorhanden zijnde
materiaal. En dat was in het begin
van de showbis uiterst eenvoudig.
Men knipte wat spannende scènes uit
de films, monteerde titels en klaar
was de trailer.
Hij werd aan de start van de lopende
film geplakt en ging aan de voorstel
ling vooraf. Vandaar het woord „trai
ler".
Vandaag is de trailer een voorbe
schouwing, een kijkje in de keuken
van de te verwachten evenementen.
De manier waarop zo'n toekomstblik
in elkaar gezet moet worden om een
goed rendement op te leveren is on
derwerp van diepgaande studie.
Men vraagt zich namelijk af of het
nog wel doelmatig is om stukjes uit
de beste scènes te gebruiken, overwe
gende dat men daarmee eigenlijk al te
voren het beste van te verwachten
In deze overweging speelt de ontdek
king, dat men noch toneelstukken,
noch boeken noch andere media
vormen aanprijst op de manier waar
op dit via trailers met film geschiedt.
Het doel van de trailer is belangstel
ling op te wekken. Een sfeer van
„willen zien" te scheppen En dat
mag uiteraard niet gebeuren op een
wijze, die een intelligente kijker met
een de gehele plot cadeau doet en de
spanning bij voorbaat ontspant.
Dientengevolge overweegt men ande
re wegen in te slaan bij het maken
van trailers. Men ziet o.m. goed ma
teriaal in alles wat rondom een film-
voorbereiding gebeurt. Van dit
streven getuigen talloze tv-trailers,
welke apart worden gemaakt en aller
lei bijzonderheden laten zien over de
creatieve en uitvoerende kunstenaars
zonder in bijzonderheden te treden
over de film als zodanig.
Men wil aan de trailer ook het recla
mekarakter ontnemen en er een korte
film als zodanig van maken. Sommi
ge maatschappijen concentreren zich
geheel op het maken van de voorfilm
om er iets bijzonders van te kunnen
maken.
In het licht van al deze moeite is het
aan te bevelen de trailer niet als bij
werk zonder meer te beschouwen,
maar hem de status te geven, die de
trailer toekomt.
"C'ngeland is een land van „harde
aanpak" getuige twee voor
beelden uit de Britse vakpers.
Ted Brett van de Peterborough ABC
vertelt vol ingenomenheid over zijn
reclamestunt voor „No way to treat a
lady." In de buurt van zijn theater
stond een auto, en onder de net ge
opende klep van de koffer uit staken
twee in keurige nylons gestoken da
mesbenen. Verrast publiek bleef
staan en meende een lijk in de koffer
te hebben ontdekt. Bij nadere be
schouwing zagen de „detectives" dan
de aankondiging voor de film en zo
zegt Ted Brett: „the good work was
done."
Dennis Bowden van Bournemouth
Westover draaide „Gone with the
wind." Om aandacht te trekken werd
een uiterst aantrekkelijke jongedame
geïnstalleerd in een keurig bed in de
etalage van een meubelzaak. Zij lag te
lezen in de dikste editie van „Gone
with the wind" die maar te vinden
was. Boven haar hoofd hing een
schild: „Waarom zou je in bed blijven
en dagen lang lezen als je in de Wes-
toverbioscoop het verhaal in vieren-
halfuur kunt gaan zien" De jongeda
me heeft het etmalen uitgehouden in
bed eer het boek uit was. En het
stond zwart van de mensen voor het
raam.
