Schep een verwachting
en maak deze waar!!
Tivoli
herrees
in
de Witte
Vernieuwdetheaters
Vernieuwdetheaters
16
f\p donderdag 5 juni werd te Den
Helder het vernieuwde Tivoli-
Theater geopend in het gebouw aan
de Koningstraat 105-107, waarin tot
september 1968 de Witte Bioscoop
was gevestigd.
De voormalige Tivoli Bioscoop aan
de Molenstraat 76, welke werd geslo
ten heeft zijn naam geleend aan de
gerenoveerde bioscoop in de Koning
straat. De naam Witte Bioscoop is
hiermede verleden tijd geworden.
Met de verbouwing, die heeft geleid
tot de opening van het Tivolitheater
en de opening van de nieuwe Rialto
bioscoop in september 1968 heeft het
theaterpark van Den Helder in een
jaar tijds een volkomen verandering
ondergaan.
Voor de vroegere theaters, die de
eisen van de tijd niet meer aan
konden, zijn twee moderne bioscopen
in de plaats gekomen. De enige con
cessie aan het verleden is het feit, dat
de gevel van de Witte Bioscoop niet
door een andere kon worden ver
vangen zodat de naam Tivolitheater
thans prijkt op de muur, waar een an
dere naam Den Helderse historie
heeft gemaakt
Het gehele interieur van het theater is
uitgebroken en vervangen. De
wanden zijn bekleed met steenplaat,
die in witgrijze tint is gespoten. De
opstelling van de stoelen is veran
derd. De zaal loopt voorin schuin
omhoog en achterin is een trapsgewij
ze opbouw met treden van 20 cm.
hoog en een rij-breedte van 95 cm.
De voormalige foyer, die men bereik
te via twee trappen heeft plaats ge
maakt voor een gelijkvloerse ruimte
met kassa en buffet van vijfentachtig
vierkante meter. Nieuwe toiletten en
een nieuwe garderobe completeren de
verbouwing.
"E^n nu krijgen ze me met geen tien
paarden meer de bioscoop in
voorlopig" is een kreet die iede
re exploitant vreest. Waar ter wereld
hij ook zijn bioscoop heeft staan. En
elk een heeft hem ooit horen uiten
door een teleurgestelde bezoeker en is
bij zichzelve te rade gegaan waarom
zegt die man dat. Waarom vond die
vrouw ,,er niets aan". Waarom
zeggen die mensen alleen kwaad van
een film, die hij naar eer en geweten
als een van de beste presentaties van
het jaar voor die bepaalde week had
gekozen.
Hij neemt zich voor nog beter op de
trend te letten, zich nog beter aan te
passen aan wat in de wandeling ,.de
smaak van het publiek" heet. De
dooddoener voor een niet te ontraad
selen en hoogst gecompliceerd me
chanisme, dat van het ene moment op
het andere het in of uit zijn van een
film kan bepalen.
Af en toe kan het goed zijn de over
geleverde gebruiken, de traditionele
manier van overwegen onder de loep
te nemen. Handelingen waaraan men
gewend is kunnen met de jaren antiek
zijn geworden, niet meer efficiënt zijn
het ,,to the point" hebben verloren en
derhalve niet meer bijdragen aan het
succes.
Wie zichzelve periodiek de tijd gunt
de hand in eigen boezem te steken,
het stof van zijn denkbeelden af te
vegen en de blik wil verruimen door
nieuwe vormen van aanpak in zich op
te nemen zal ontdekken dat films uit
brengen, films vertonen behalve de
tien procent intuïtie en inspiratie voor
negentig procent een kwestie is van
marktwaarneming, positieve beïnvloe
ding van zijn publiek en de durf een
vooruitstrevend beleid te voeren.
Tot de deugden van het ambacht van
vertonen en verhuren behoort fanta
sie, besluitvaardigheid maar ook een
exacte voorstelling van wat de juiste
film is voor het juiste theater en het
juiste publiek.
Een opgave die zwaarder wordt naar
mate het filmaanbod groter wordt en
de variëteit breder, het publiek (wie
zal het dat verwijten?) verwender en
kritischer.
De toeschouwer komt vervuld van ze
kere verwachtingen. Al zou hij tot de
drempel van het theater een blanco
idee hebben gehad over de film, op de
gevel of in de hal treft hem wel er
gens een slogan, die verwachting in
zijn geest grift. En zo doen ook de
keuze van de foto's en de sterk ver
grote scène of compilatie van scènes
op de gevelborden.
De reclame is de intro van een film
nog voor het eerste beeld op het doek
verschijnt. Van het beeld der ver
wachting naar het beeld op het doek
gaat de eerste „montage" in de psy
che van de toeschouwer en is als zo
danig bepalend voor zijn oordeel.
Eén overtrokken accent kan het aan
vankelijke oordeel, als een effect bij
biljarten, een richtingverandering mee
geven, welke fataal is voor de caram
bole oftewel de voorstelling van de
bezoeker over wat hij verwacht te
krijgen en wat hij te zien krijgt.
Een formule voor „zo moet het" is
hierbij niet te geven. Wel aanwij
zingen. De filmreclame van de laatste
tijd lijkt eenvoudiger te worden. Een
simpele afbeelding met een niet over
trokken tekst, slechts een enkele
naam en in zijn totaliteit een aandui
ding van de sfeer. Eenvoud is het
kenmerk van het ware.
De gracieuse versimpeling van de
aankondiging, het onder de aandacht
brengen van films is het resultaat van
invloeden uit de reclamesector op
grond van ervaringen met volkomen
andere producten. Het is het resultaat
van een verfijning en raffinement,
van een gevoel voor estetiek gekop
peld aan oprechtheid en geloof in de
kwaliteit van de aanbieding.
Televisie heeft de mensen gevoelig ge
maakt voor genuanceerde reclame,
kritischer gemaakt jegens platge-
praate kreten en schouderophalend
over het wittere wit dan dat andere
wit. De kijker is echter wel alert ge
worden voor originele vondsten en hij
is bereid de inventiviteit van de ont
werper te honoreren met zijn belang
stelling.
Hij vraagt een prestatie voor de ver
wachting, die hij zichzelve heeft ge
vormd op grond van de „aanbieding".
Dat is een nuchter standpunt. Het
kan even nuchter worden tegemoetge-
treden zonder paniek.
Als men bedenkt, dat er geen tijdperk
meer was vervuld van sex dan het
Victoriaanse, terwijl men naar buiten
toe toch alle kleding tot de enkels
aanhield kan men zich daardoor laten
inscherpen dat het scheppen van de
sfeer der verwachting niet behoeft te
geschieden door alle subtiliteit te la
ten varen.
