heel en Els' plaats daarin even
een overzicht van de diverse on
derdelen die vallen onder de
Cannon-paraplu.
Allereerst is er het filmdistribu
tiekantoor dat films verhuurt aan
bioscopen. Behalve de eigen
films zijn daar ook produkten bij
van onder meer Fox en Orion als
mede onafhankelijke produkties
van Nederlandse of buitenlandse
makelij.
Ten tweede is er een produktie-
kantoor dat speelfilms produ
ceert of co-produceert, zoals bij
voorbeeld "De Aanslag".
Er is een onroerend goed-afde
ling voor de diverse bioscopen
die het bedrijf in eigendom
heeft. Er is een video-afdeling
die banden verkoopt aan video
theken en sinds kort ook aan de
consument. Tot slot is er de thea
termaatschappij die de biosco
pen exploiteert en daarvoor
draagt Els de eindverantwoorde
lijkheid. 68 Bioscoopzalen heeft
zij onder haar hoede, gelegen in
Amsterdam, Rotterdam en Den
Haag waar Cannon, aldus Els,
90% van de markt beheerst. Een
beperkt aantal zalen bevindt zich
in Groningen en Utrecht. Het ex
ploiteren van al die bioscopen
betekent dat Els zich bezighoudt
met een veelheid van dingen, die
ze uiteraard niet alleen doet. Zo
houdt ze zich bezig met de tech
niek, het onderhoud van de za
len en renovatie.
"In Den Haag bijvoorbeeld", ver
telt ze, "is onlangs de Metropole
verbouwd in een stijl met sfeer
en klasse. Zo moet, wat ons be
treft, een bioscoop eruit zien.
Aan de bioscoop is een heel ho-
recagebeuren gekoppeld, 's Mor
gens kunnen de mensen er kof
fie drinken met gebak. Er kan ge
luncht worden en 's avonds is de
bar open. Een multifunktioneel
gebouw dus. Het zou zonde zijn
om niet te trachten de mensen
wat langer in huis te houden".
Om de mensen langer in huis te
houden is Els tevens begonnen
met het opstarten van andere ak-
tiviteiten in de bioscopen. "De
voorstellingen duren maar zo'n
12 uur per dag en de rest van de
tijd staan de gebouwen leeg. Het
is mijn taak voor zo veel mogelijk
rendement te zorgen, dus wor
den de zalen verhuurd voor con
gressen. Er worden besloten
voorstellingen gegeven voor bij
voorbeeld scholen en bejaarden.
Er vinden modeshows plaats,
concerten en opera-filmvoorstel
lingen op de zondagochtend".
PROGRAMMERING
Tot Els' taken behoren tevens het
personeelsbeleid, opleiding van
personeel, het horeca-gedeelte,
de publiciteit en bovenal de pro
grammering.
"Binnen Cannon", zegt Els, "is
de theatermaatschappij de be
langrijkste afdeling. Binnen de
theatermaatschappij is het inhu
ren van films, het programme
ren, heel belangrijk omdat daar
mee de meeste inkomsten ge
moeid zijn. Misschien is dat ook
wel het interessantste onder
deel. Het inschatten of een film
aan zal slaan bij het publiek. Be
palen of je hem in een grote of
kleine zaal moet booken en in
welke periode. Soms zit je er fa
liekant naast, maar het gros van
de films wordt toch wel juist in
geschat. Je kijkt daarvoor naar
de film op zich, naar de regis
seur en de akteurs. In Nederland
en West-Europa heb je boven
dien het voordeel dat de films
worden aangeboden op een tijd
stip dat in het buitenland de re
sultaten al bekend zijn, omdat hij
daar al eerder is uitgebracht.
Vooral Amerika is daarbij een
toetssteen. Loopt een film
groots in Amerika dan zal hij het
over het algemeen goed tot heel
goed doen in Europa. Op die ma
nier heb je mede een leidraad.
Verder moet je goed inschatten.
Onze programmatie-afdeling
zorgt daarvoor en er zijn altijd
meerdere mensen bij betrokken.
Het is een kwestie van ervaring
en een beetje gokken".
Els vindt het belangrijk om voor
eik wat wils te brengen: "Je moet
verschillende soorten films van
verschillende kwaliteit aanbie
den. Je hebt een verantwoorde
lijkheid ten opzichte van je pu
bliek, zeker als je in de grote ste
den 90% van de markt beheerst,
dus moet je zorgen dat je tege
moet komt aan de wensen van
het publiek. Je moet alle genres
brengen. Moeilijkere films, ak-
tie, politiek, romantiek. Er ko
men zo veel verschillende men
sen naar de bioscoop dat je al dit
soort produkten in je huizen
moet hebben. Je moet je niet al
leen concentreren op de grote
hoop, maar ook aan de wensen
van minder grote groepen tege
moet komen. Je alleen richten
op de suksesfilms die veel men
sen trekken, is een korte termijn
planning. De ontwikkelingen de
laatste jaren laten bijvoorbeeld
zien dat de betere films, zoals
"The Last Emperor" en "Cry Free-
dom", in de lift zitten. Het pu
bliek voor dat soort kwaliteits-
films is groeiende. Ik vind dat
een prettige ontwikkeling, die je
trouwens ook ziet op andere ter
reinen zoals de belangstelling
voor concerten, theater en mu
sea. De stijl van kleden, de aan
kleding van restaurants. Het
wordt allemaal steeds luxer,
kwalitatief beter. Het publiek
wordt kritischer, vandaar mis
schien de voorkeur voor kwali-
teitsfilms en mooie zalen. Je
moet dan ook de kwaliteit van je
theaters opkrikken. Mensen die
geld uitgeven voor een bio
scoopkaartje willen het gevoel
hebben dat ze uit zijn. Daar moet
je voor zorgen en die gedachte
moet je ook uitstralen naar je
medewerkers. Zodat ze daaraan
meehelpen. Zodat je kwaliteit
kunt bieden op alle terreinen:
van een goede bediening aan de
bar tot lekkere stoelen met veel
beenruimte en een gigantisch
doek. De tijd van "thuis-bij-de-
buis" hebben we gehad. Je moet
iets extra's brengen om de men
sen uit hun huizen te sleuren".
"Misschien is dat wel het meest
boeiende aan deze baan, iets
neerzetten waar het publiek zich
thuisvoelt. Het juiste produkten
de juiste entourage. Ik moet zeg
gen dat ik die verbouwingen
enig vind. Het leukste van het ge
heel, geloof ik. Je ziet dan iets
tastbaars veranderen. Het was
een oud, versleten gebouw en
binnen twee jaar is het gloed
nieuw en glimmend".
CARRIÈRE
Als vakvrouw die de ladder tree
voor tree beklommen heeft, is
Els Rooth bij uitstek in staat te
vertellen of vrouwen het moeilij
ker hebben in hun carrière dan
mannen.
Els: "Allereerst moet ik zeggen
dat ik een ontieglijke hekel heb
aan dat soort stempels. Ik vind
dat mensen gewoon hun werk
moeten doen maar dat is wel
heel naïf gesteld. In het begin
heb ik nooit willen geloven dat
vrouwen zich meer moeten be
wijzen dan mannen, maar ik
moet tot de conclusie komen dat
het wel zo is. Soms moet je har
der knokken om iets doorge
voerd te krijgen, om de mensen
te overtuigen en om te bewijzen
wie je bent".
"En dan die kreten dat vrouwen
hun charmes gebruiken om din
gen te bewerkstelligen. Daar heb
je een bakje bij nodig. Als je dat
doet en het ligt niet in je karakter,
misbruik je je eigen persoon.
Wel is het zo dat je soms ge
dwongen bent anders te hande
len dan je karakter voorschrijft
om je doel te bereiken. Dat hoort
nu eenmaal bij het zakenleven".
"Ik geloof dat je jezelf moet voor
doen zoals je bent. Ik ben ge
wend in een bepaalde openheid
te werken. Amicaal. Soms te
amicaal. Sommige mensen heb
ben daar problemen mee maar
het is iets wat ik wil blijven doen,
ongeacht de funktie. Wel zal ik er
nu en dan iets voorzichtiger mee
moeten zijn. Mensen denken al
gauw dat ze over je kunnen lo
pen".
"Wat het bioscoopbedrijf betreft
vindt je meestal wel de juiste per
soon op de juiste plek. 50% Van
al onze werknemers zijn vrou
wen en je vindt ze in alle lagen.
Internationaal gezien heeft Can
non ook een aantal vrouwen in
leidinggevende funkties".
Wat haar eigen carrière betreft
denkt Els niet echt vooruit. "Ik
ben geen carrière-planner", zegt
ze. "Belangrijk voor mij is je pret
tig voelen in een baan, leuke
mensen die voor je werken, de
mogelijkheid om dingen neer te
zetten die je neer wilt zetten. Ik
heb geen idee wat mijn eindsta
tion is. Ik zie wel wat er op mij af
komt. Doet zich iets leuks voor
dan zal ik dat zeker overwegen,
ongeacht de branche of de funk
tie. Ik hang niet zo aan direkteur-
stitels. En het filmbedrijf. Ja, ik
hang toch wel aan het filmbe
drijf. Wat me heel erg leuk lijkt, is
een keer mee te werken aan de
produktie van een film. Dat is in
middels een publiek geheim ge
loof ik. Ik heb alle onderdelen
van het theaterbedrijf doorlo
pen, ben overal ingesprongen
maar dat heb ik nog steeds niet
gedaan. Misschien gebeurt het
nog wel eens".
Wat de toekomst ook mag bren
gen, de kans dat Els de komende
jaren op een onbewoond eiland
door gaat brengen is ongetwij
feld nihil. In het fictieve geval dat
het wel zo is, na flink nadenken
en "mag ik er niet wat meer noe
men", de drie films die absoluut
mee moeten: "9 1/2 weeks", "A
World Apart" en "The Sound of
Music", "...dat is de film die ik
de meeste keren heb gezien".
Marjo Roeven
27
