elgische
erichten
Het Goudland
door Eric Kloeck
Vorige maal kondigde ik een be
zoek aan een van die vele
nieuwe cinemacomplexen hier te
lande aan. 'Omstandigheden', zoals dat
heet, maken echter dat het verslag van
dit voorgenomen bezoek voor een vol
gende maal is. Eerst even vlak voor
eigen deur borstelen en een van
Vlaanderens megalomaanste kreaties
eens van dichtbij bekijken: het
Antwerpse "Eldorado", ook wel gekend
onder de naam Centrum voor
Beeldkultuur...
Ik had over deze opzet niet bericht -
het is immers toch verloren moeite -
ware het niet dat het vooraanstaande
Vlaamse magazine Knack er in haar
nummer van 26 mei jl. vrij uitvoerig
aandacht aan besteedde. Ergerlijk is
dan nog dat voornoemd artikel van de
hand van een doorgaans vrij kritisch
journalist is, die ditmaal blijkbaar zijn
skepticisme heeft laten varen.
Eldorado" vindt zijn roots in De
Andere Film. Ooit een zeer politiek ge
tinte cineclub, opgericht in de nadagen
van 68, en destijds huizend in de
Antwerpse King Kong, tevens verza
melplaats van flink wat links gerichte
bewegingen in het Antwerpse. In de
zomer 1982 legde extreem rechts King
Kong in de asse... Er zou nooit een al
ternatief komen. De Andere Film zwierf
over Vlaanderen uit, hield in het
Antwerpse her en der zijn vertoningen,
verloor leden en mentors van het eer
ste uur (o.a. Mare Ruyters, steller van
fameus artikel in Knack - ik hoor hem
nog over die 'Stalinisten van de Andere
Film' bezig) en trok in de loop van de
jaren '80 vooral warhoofdige betweters
aan, die steevast over 'Beeldkultuur'
spraken in plaats van gewoon te zeg
gen 'Ik ben naar de cinema geweest'.
Boegbeeld van De Andere Film bleef
nochtans al die jaren ene Harry
Eysakkers - ik wacht al op zijn recht
van antwoord, zijn gewoonte telkens
a's hij zijn naam ziet verschijnen - een
leraar in het Antwerpse Stedelijk
Onderwijs, en als zodanig zich gedra
gend, d.w.z. een Antwerpenaar van so
cialistische huize en dus een produkt
van de apparatsjiks die nu al een eeuw
of zo te Antwerpen regeren. Eysakkers
- het was zijn goed recht - wou zijn
Centrum voor Beeldkultuur. Jaren
leurde hij met het projekt, en in de feo
daal federalistische grap die België is,
voorwaar geen sinecure. Pas met het
Antwerpse wonderjaar 1993 in zicht
kwam er vaart in de zaak.
Nu zal het de Antwerpenaar worst
wezen dat zijn stad dit jaar Europese
Culturele Hoofdstad is (zij kampen met
te veel zorgen; er is de verloederde on
bestuurbare stad, de machtsgreep van
extreem rechts, toenemende kriminali-
teit, en een stoethaspel die de burge
meesterssjerp draagt en blunder op
blunder begaat.)
Dus een van de vele projekten waar
Antwerpen '93 geld voor uit trok, was
dit Beeldcentrum. De bedoeling zou
zijn een filmzaaltje te bouwen, waar
Eysakkers en companen hun egotrip in
beleven. De lokatie zou het voormalig
Koninklijk Paleis aan de Antwerpse
Meir worden. Dit gebouw diende drin
gend gerestaureerd, maar daar diende
grondige reden voor opgegeven, an
ders geen geld.
Nu was in dit gebouw als sinds de
jaren '60 het Internationaal Cultureel
Centrum gevestigd, dat zowat twintig
jaar geleden onder de dynamische lei
ding van Flor Bex, de Vlaamse baker
mat voor de experimentele film en de
'videokunst' was. Bex zou opstappen
en de funktie van de ICC ging teloor.
En nu Antwerpen '93 en de heer
Eysakkers, die dankzij de steun van
het comité voor Antwerpen '93 van de
Vlaamse gemeenschap 15,8 miljoen
frank lospeuterden, voor de infrastruk-
tuur van een zaaltje met 85 zetels,
twee 35mm projektoren, een scherm
van goed drie meter breed en géén
Dolby. Dat moet je kunnen!
Antwerpen '93 trok dan nog eens 17,2
miljoen uit voor de werkingskosten
(van april tot eind december 1993!), en
twee vlegels Paul Willemsen - in zekere
Nederlandse filmkringen geen onbe
kende - en Pieter van Bogaert kunnen
hun hobbyisme botvieren.
Er dient niet veel aan toegevoegd. Het
ellendige is dat steun aan de bioscoop
in Vlaanderen quasi onbestaand is (in
Wallonië liggen de zaken iets anders,
en zeker te Brussel!). In het licht van
wat ik in vorige artikelen heb gesteld,
namelijk de dreigende monopolisering
van het biosbestand in België, is het
minste wat verlangd mag worden
steun aan het zg. 'art-circuit'.
Natuurlijk kan men nu gewagen van
het feit dat zekere jaloersheid mij par
ten zou spelen. Uiteraard ontken ik dit
niet. Ik meen uit naam van collega's te
mogen spreken, dat de staatssteun aan
het Eldorado-projekt (dat by the way
nog geen bestemming heeft voor
1994!!!) niet onterecht is, maar op zijn
zachtst gezegd, totaal onpasselijk,
wanneer nu blijkt dat de overheid geen
enkele vinger uitsteekt naar steun voor
de 'normale' bioscoopexploitatie.
Toch wel, is de Gewestelijke
Investerings Maatschappij niet betrok
ken bij de bouw van de multiplexen
van Bert Claeys? Dit overheidsorga-
nisme dat nu flink in opspraak is geko
men door allerlei malafide financiële
transakties bij de Kempische
Steenkoolmijnen. (Zo werd o.a. haast
één miljard frank versast naar ene
Maurits De Prins, ooit gelauwerd als
de wonderboy van Super Club, en dan
hals over kop naar Nederland uitgewe
ken, nadat hij de meerderheid van zijn
meer dan failliete videoketen aan
Philips had doorgespeeld.)
En dan dient even stil gestaan bij het
feit, dat een van de zoontjes van de fa
milie Bert recent te Cannes - verschil
lende bronnen hebben het mij beves
tigd; zelf ben ik dit jaar gelukkig aan
dat ellendige Cannes ontsnapt - stond
te brullen, dat nog binnen het jaar mijn
Gentse collega Walter Van Der Cruysse
en ikzelf van de markt dienen te ver
dwijnen.
Heute Belgien, Morgen die Welt!
33