In het hol van de leeuw
RAPA
Dvnamir Displays
door Hans Beerekamp
HET POSTERBOARD DAT PLAKT EN PLAKT EN
POSTERFIX
HERSTELT VOUWEN EN KREUKELS IN POSTERS
Robert Slotboom
Hoewel de lokale kabelnetten van in
ieder geval Utrecht en Amsterdam het
Filmdagenjournaal van de Utrechtse
Stadsomroep uitgezonden hebben,
denk ik niet dat veel mensen gezien
hebben hoe daarin Peter Delpeut een
interview met hem beëindigde door de
inhoud van zijn glas bier naar de ca
mera te gooien. De enkele ogenblikken
eerder met een Gouden Kalf onder
scheiden regisseur van "The
Forbidden Quest" werd het even te
machtig. Niet dat de interviewer (die
Utrechtse stadsomroepers maakten
een redelijk verdienstelijk dagelijks
programma) nu zo verschrikkelijk over
de schreef gegaan was. De man her
haalde een keer te veel zijn provoce
rend bedoelde opmerking dat Delpeut
toch gewoon oude stukjes film aan el
kaar geplakt had. "Wie dat zegt, be
grijpt niets van film", verdedigde
Delpeut zich, met de arrogantie die
van een adjunct-direkteur van het
Nederlands Filmmuseum nu eenmaal
verwacht kan worden. Splatsj!
Ik denk dat de blote belediging van een
zojuist over het kalf getilde kunstar-
tiest niet genoeg verklaring biedt voor
dit opvallend ondiplomatieke gedrag
van een hoge functionaris in spe.
Die arme cameraman moest boeten
met een natte lens voor de domheid
die op het slotgala koning kraaide
en meer slachtoffers maakte. Jos de
Putter bijvoorbeeld, de regisseur van
de schitterende documentaire "Het is
een schone dag geweest", die
de stoute schoenen aangetrokken had
en in de foyer van de Utrechtse
schouwburg jurylid Henk Suèr, de
documentaire-specialist in dat illustere
gezelschap, vroeg wat hij eigenlijk van
de bij de Kalverenverdeling totaal ge
negeerde film van De Putter vond. Suèr
moest zich verontschuldigen: hij was
al bij het plukken der fazanten in slaap
gevallen, zo vervelend en langdradig
had hij het gevonden. "Dat is dan na
zes minuut twintig", rekende de regis
seur, die niet zo gauw een pilsje bij de
hand had, vlot uit en gaf het op.
Ook ik heb die gedenkwaardige avond
een paar keer de neiging ervaren met
dingen te gaan gooien. Met uitzonde
ring van de juryprijs voor Delpeut, het
tv-kalf voor "Pleidooi" en de verdedig
bare akteerprijzen, was de hele palma-
res van de jury-Ferdinandusse een aan
fluiting, een triomf van de middelma
tigheid. Dan heb ik het nog niet eens
over de hoogste prijs voor mijn goede
vriend Rob Houwer, een vorm van
Widergutmachung voor "De vierde
man" en "Van geluk gesproken", zullen
we maar zeggen, of over het stijlloze
met lege handen naar huis sturen van
Digna Sinkes drie maal genomineerde
"Belle van Zuylen", maar vooral over
de nietszeggendheid van de genomi
neerde en bekroonde korte films en
documentaires. Wie vindt dat Willy
Lindwers "Kind in twee werelden" een
betere film is dan Johan van der
Keukens "Bewogen koper" en Jos de
Putters documentaire saai noemt,
heeft inderdaad niets van film be
grepen. Het kan natuurlijk zijn dat
er iets anders op de agenda stond in
het juryberaad - mooie onderwerpen
bijvoorbeeld -, het was in ieder geval
niet de verdediging van de creatieve
documentaire' tegen de opmars van de
als zodanig vermomde televisierepor
tage.
Het kan geen toeval zijn dat onze gla-
zengooier ook aktief is in het comité
'Filmers '93'. Tot nu toe heb ik wat re
serves gehad ten aanzien van de eis
van die pressiegroep dat aktieve film
makers zitting moeten kunnen nemen
in de adviescommissies van het
Nederlandse Fonds voor de Film. Het
argument van de minister, dat de be
gunstigden van subsidie niet de eerst
aangewezenen zijn om over de verde
ling ervan te beslissen, leek me niet he
lemaal ongegrond.
Met de samenstelling van de jury van
de dertiende Nederlandse Filmdagen
heeft het bestuur onder voorzitter
schap van Rinus Haks mij echter over
tuigd van het tegendeel. Als je besliss
ingen over de kwaliteit van
Nederlandse films (subsidies, prijzen)
in handen legt van louter buitenstaan
ders - tv-producente Olga Madsen
kwam in dit gremium nog net het
dichtst in de buurt van een aktieve
filmmaker; misschien moeten de
Filmdagenreglementen nog eens nage-
plozen worden, maar vroeger moesten
er minstens twee in de jury plaats
nemen -, vraagt om ongelukken.
Waarschijnlijk is het toch beter wan
neer filmers elkaar de hand boven het
hoofd houden dan dat gepensioneerde
televisiebureaucraten, weekbladchefs,
kamerleden of cabaretiers het kaf van
het koren gaan scheiden. Het resultaat
van hun bemoeienis zou wel eens
machteloze woede kunnen veroorza
ken bij het nog steeds niet te veron
achtzamen deel van de filmgemeen-
schap dat geen stront in de ogen heeft.
De volgende keer gooi ik mee, Peter,
maar laten we dan wel mikken op
iemand die er echt iets aan kan doen.
s
Op ieder formaat verkrijgbaar
Voorzien van lijmfolie (vijfjaar werkzaam)
Op diverse manieren te bevestigen
Makkelijk en snel vervangen van posters
Vouwen en kreukels zijn verleden tijd
- Prisma kasten
- Spiegel displays
- Bewegende lichtreclame
Golfstroom 192, 1271 CT Huizen
Tel./fax (0)2152 - 68603
16
