CANNES 1998 'n Quickie Cannes wmy: door Jac. Goderie L tel Het werd voor mij een kort festival dit jaar. Omdat reeds maanden geleden was afgesproken dat ik het afsluitende Radio 2 programma op zondag 17 mei zou presenteren, zat er niets anders op dan het 51e Festival International du Film met slechts een kort bezoek te vereren. Radio 2 vierde een week lang de 'week van de jaren zestig' en die bewuste zondag was voorbestemd voor de kaalste radiopresentator van Radio 2, om 4 uur lang over de roemruchte musical HAIR te fulme- ren. Nu dat was een bevalling want zo bijzonder is die musical nou ook weer niet. Niettemin was het wel reuze gezellig. Enfin, Cannes dus. Vorig jaar ben ik met een weidse bocht om dat ver maledijde Festival heengelopen, want het vijftigste Festival stond boordevol feesten, oude afgeleef de sterren en regisseurs, een tekort aan hotelkamers en talloze afzeg gingen van films die in Cannes hun première zouden beleven. Had ik wat gemist? Nou 'k dacht het niet! Dit jaar rechtstreeks voor Canal+ de opening verslaan. Een opening die ronduit verwarrend was. Aan de ene kant maakt het programma voor de competitie duidelijk dat de keuze wederom is gevallen op gevoelige kleine persoonlijke films van zowel nieuwelingen als gearri veerde regisseurs. Maar comme d'habitude gaat de meeste aan dacht natuurlijk naar de openings- en sluitingsfilm die, ook weer zoals gewoonlijk, werden gekozen vanuit het immense Hollywood-aanbod. De sluitingsfilm is de regelrechte Hollywood-block-buster"GODZILLA". De openingsfilm blijft wat dichter bij het programma: "PRIMARY COLORS" van Mike Nichols met in de hoofdrollen John Travolta en Emma Thompson in de rollen van Bill en Hillary Clinton. Het geglitter en geglamour op de beroemde trappen van de festival-bunker, met honderden fotografen en tien tallen camera-crews is nog maar net achterwege als Isabelle Hup- pert de opening verricht met de woorden 'Le monde regarde Can nes, et Cannes regarde le monde'. Zou ze willen! De 'officiële opening' wordt verricht door de Secretaris van VN, Kofi Annan die ons in herinnering brengt dat 50 jaar geleden de uni versele rechten van de mens wer den verkondigd. Alsof we daar het Festival van Cannes voor nodig hebben. Gruwelijke beelden uit obscure films komen voorbij en ineens ben je al die glitter en glamour van 10 minuten geleden alweer vergeten. Dat politieke sausje is voor mij verwarrend. Aan de ene kant moedig, maar aan de andere kant dubieus en ranzig. Wat willen ze nou? Willen ze een poli tiek pamflet of willen ze een glamoureuze opening? Na het voorstellen van de jury met Martin Scorsese als jury-voorzitter kwam er nog eens een saxofonist (overigens een oogverblindend mooie man) een eigen arrange ment fiedelen van NEW YORK NEW YORK als ode aan Scorsese. In de verste verte leek het er niet op en als ze me gezegd zouden hebben dat het SUR LE PONT D'AVIGNON was, had ik het ook geloofd. Misschien was het wel de voorbo de voor het verscheiden van The Voice, maar dat is iets al te wrang. Enfin, ik heb mijn kunstje weer gedaan en een spoedcursus Can nes gegeven voor de argeloze kij kers van AT-5 en CANAL+. Ja, de zaalwachters zijn nog net zo onbeschoft als anders; het bord van Concorde op het terras van het Carlton Hotel hing er in al zijn glo rie betere tijden aan te kondigen; Holland Film Promotions was natuurlijk aanwezig metzoals een Indiase dame zie: 'The Best Bags in Town' (en doelde daarmee niet op de wallen van Claudia Lans berger) en Graniet Films was met KLEINE TEUN uitgenodigd te parti ciperen in het prestigieuze bijfesti val UN CERTAIN REGARD. "KLEINE TEUN" heet internationaal "LITTLE TONY"; als dat maar geen My Little PHONEY wordt"DE POOLSE BRUID" draait in het bijfestival LA SEMAINE DE LA CRITIQUE, en daar mee zijn we er voor wat de Nederlandse bijdragen aan het Fes tival betreft. Het is 28 jaar geleden dat een Nederlandse film in het hoofdpro gramma liep en dat was "MARIKEN VAN NIEUMEGHEN", zodat Jos Stelling nog steeds de twijfelachti ge eer heeft als laatste Neder landse filmer te hebben meege daan aan de competitie voor de Gouden Palm. En dat na 3 Oscars in 11 jaar en ik weet niet hoeveel internationale prijzen voor al die andere films. Weten zij in Frankrijk veel dat Mike van Diem op audiëntie is geweest bij niemand minder dan Robert Redford. RR wil een film produce ren die van Diem eventueel zou moeten regisseren. De wereld ligt aan de voeten van de jongste Niet- Engelstalige Oscar winnaar. Die idioten in Frankrijk waren al tegen Duisenberg dus zullen ze de Nederlandse filmcultuur ook wel niet begrijpen en daarom tegen werken. Wat kan mij het schelen. Het Festival van Cannes is een opge klopte zak met hete lucht waar vooral de publiciteitsjongens vet garen bij spinnen. Een enorme bal lon die hoognodig eens doorgeprikt moet worden. Het is een Festival dat vooral van belang is voor de releases van films in Frankrijk. De Palm spreekt al jaren lang niet tot de verbeelding, zeker niet in Nederland, tenzij natuurlijk een Nederlandse film zou winnen. Het enige goede aan de Cote D'Azur is het eten. Maar daar moet je wel een verdomd dikke portemonnee voor hebben. Mijn cameraman en tevens producent, Dave Schram, en ik zaten in afwachting van de rest van de ploeg het bord van Con corde op het Carlton terras te be wonderen en dronken een Coca Cola en een Pims. De rekening bedroeg 130 franse francs. Dat is omgerekend iets meer dan veertig gulden. Maar ja, de bar van het ter ras heet dan ook BAR DES CELE- BRITES. Dat Concorde-bord zal dan ook wel niet te betalen zijn. Volgend jaar is er het 52e festi valhelaas.

Historie Film- en Bioscoopbranche

Holland Film Nieuws | 1998 | | pagina 28