o
z
HENNY VRIENTEN COMPMEERT KRUIMELTJE
The story continues...
U.
O
UI
X
H
GOUDEN KALF VOOR ROB HOUWER EN PAUL
VERHOEVEN TIJDENS GALA VAN DE EEUW
Doe maar
Henny
Vrienten!
De film Kruimeltje is nagenoeg klaar. In het
kader van de postproductie spreek ik met
Henny Vrienten, de man die met de band
Doe Maar mijn puberteit en die van velen
anders kleurde en nu furore maakt als com
ponist van filmmuziek. Hij is ook verant
woordelijk voor de muziek van de film
"Kruimeltje".
door H. Kerkhof
Films en Sterren
Als je iedere week afstemt op
"Films en Sterren" van René
Mioch zou je de indruk kunnen
krijgen dat de wereld van 'glitter
and glamour' een moeilijk toe
gankelijke is. Niets daarvan in
Nederland: toen ik Henny
Vrienten belde voor een interview
over zijn muziek voor de film
"Kruimeltje" kreeg ik geen norse
secretaresse aan de telefoon,
maar een stem aan de andere
kant van de lijn: 'Hallo, met
Henny'... alsof Lionel Ritchie op
zou nemen met: 'Hello'.... alsof
Lionel Ritchie kan tippen aan
Henny Vrienten?! Hij wilde mij
wel ontvangen.
Vrienten liet me zijn werkhol
zien. De helft van de kamer was
gemeubileerd met muziekinstru
menten en installaties. Met een
geavanceerd systeem is hij in
staat om de muziek voor een film
te synchroniseren met de beel
den. Voor "Kruimeltje" is veel
gebruik gemaakt van zogeheten
bronmuziek, muziek die direct tij
dens de opnamen kan worden
vastgelegd, zoals de scène waarin
Kruimeltje en zijn moeder, de
beroemde concertpianiste Vera di
Borboni, op de piano spelen.
Melancholiek en gevoelig
Henny Vrienten maakte al de
muziek voor zo'n zestig
Nederlandse films en televisiese
ries, waaronder "Left Luggage",
"Abeltje" en "Unit 13". Toch
moeten we niet de indruk krijgen
dat hij iedere opdracht aan
neemt. Naast de eis van een
grote vrijheid zegt hij ook dat de
film binnen zijn idioom moet
passen, die hij omschrijft als
melancholiek en gevoelig. Een
film waarvoor hij popmuziek zou
moeten schrijven, zou dus al
moeilijk voor hem worden.
"Kruimeltje" lijkt prima binnen
zijn idioom te passen. In zijn
jonge jaren was Henny Vrienten
een gulzig lezertje en hij weet nog
wel dat hij moest huilen bij het
lezen van het Dickensiaans kin
derboek. Hij ziet "Kruimeltje"
dan ook als de betere tearjerker,
waar aan het eind alles miracu
leus genoeg toch nog goed komt:
niet alleen vindt de jonge held
zijn ouders terug, maar vinden de
ouders ook elkaar weer. Om die
reden denkt hij dat de jeugd deze
film toch vooral zal zien als een
hedendaags sprookje, waar zij
zich volledig in kan verliezen en
niet als een realistisch verhaal
met een morele kern, waar het de
schrijver van dit kinderboek,
Chris van Abkoude, wel om te
doen was.
Voor de film werd Henny
Vrienten gevraagd door Shooting
Star Productions. Voor deze
maatschapij had hij al eerder de
muziek gemaakt voor de films
"Left Luggage" en "De Nietsnut".
Hij deed dit tot grote tevreden
heid waardoor de stap om de
componist te bellen geen grote
was. Wij zouden de indruk kun
nen krijgen dat Henny Vrienten
zo langzamerhand de huiscompo-
nist van de Nederlandse film
wordt, maar dat bestrijdt hij zelf.
Ten eerste ziet hij meerdere hui
zen als hij naar de vaderlandse
filmwereld kijkt en ten tweede
kan hij ook een groot aantal
films opnoemen, waar hij niks
mee te maken had. Wel ver
trouwt hij mij toe dat hij natuur
lijk wel voor de leukste projecten
wordt uitgenodigd.
Een geweldige ontwikkeling
De andere helft van het werkhol
is bebouwd met een indrukwek
kende boekenkast en een bureau.
Henny Vrienten ruimt een helft
op en nodigt mij uit aan die kant
te gaan zitten. Hij verontschul
digt zich voor de troep en zegt dat
hij ook net terug is van vakantie.
Vroeger nam hij zich wel eens
voor om op vakantie te gaan en
zijn werk, zijn muziek, thuis te
laten, maar dan toch kon hij het
niet laten om ergens, op een
markt in Argentinië, een gitaar te
kopen. Geïnspireerd door zijn
vrouw en zijn zoontje is de vol
wassen Henny Vrienten nu veel
beter in staat zijn werk achter
zich te laten.
In de film "Abeltje" gebruikte
Henny Vrienten nog de muziek
en tekst van de oude Doe Maar-
hit "Smoorverliefd". Dat ontlokt
mij een compliment over zijn
teksten die erg goed in elkaar zit
ten. Het compliment is de inlei
ding tot de vraag of hij het
schrijven daarvan niet mist.
Zonder aarzeling krijg ik 'nee' te
horen. Het schrijven van teksten
heeft hij altijd ervaren als een
crime. Ze moesten aan strenge
normen voldoen. Zo vond hij dat
hij iedere zin uit een lied ook
zomaar op straat tegen een
vriend moest kunnen zeggen en
mijdde hij het gebruik van meta
foren, omdat die zijn teksten te
poëtisch zouden kunnen maken.
Hij kon weken lang stoeien met
teksten, terwijl muziek toen en
nu nog steeds voor hem een kraan
is die hij openzet en waaruit
muziek stroomt, zonder dat daar
werkelijk een einde aan lijkt te
komen.
Toch bemerk ik een geweldige ont
wikkeling in de muziek van Henny
Vrienten. Hij lijkt als musicus nu
veel breder. Zo heeft hij voor de
korte Nederlandse film "Moet and
Chandon" een mooie tango
geschreven. Zelf maakt hij een
onderscheid tussen een absorbe
rend gedeelte in zijn leven, waarin
hij heel veel luisterde en om zich
heen keek. Zo halverwege de Doe
Maar-periode is hij opgehouden
met luisteren en kijken en is zelf
gaan produceren. Natuurlijk was
daar de kloof tussen droom en
daad, maar nadat hij contact had
gemaakt met de juiste mensen kon
hij ook daadwerkelijk tot actie
overgaan. Hij schrijft nu dus veel
filmmuziek en dat is hem op zijn
lijf geschreven. Henny Vrienten
houdt heel erg van pathos en
melancholie en als geen ander is
het medium film in staat om hem
in een illusie te doen geloven. Ook
"Kruimeltje" vindt hij een hele
poëtische, feel-good-family-film.
Weliswaar heeft hij niet het dyna
mische van "Abeltje", maar is er
wel de tijd genomen om een ver
haal eens mooi en goed te vertel
len. Ook voor de muziek is flink
uitgepakt: hiervoor heeft Henny
Vrienten een flink orkest moeten
dirigeren. Omdat ik verder geen
beslag wil leggen op zijn kostbare
tijd sluit ik het interview af, wat
hem de uitspraak ontlokt: 'Dat was
kort en pijnloos'. Opeens vliegen er
weer veel vragen door mijn hoofd
die het gesprek lang en pijnlijk
hadden kunnen maken. Misschien
kan ik hem nog aanschieten na de
première, als ik de filmmuziek ook
heb gehoord.
Op zaterdag 25 september werden tij
dens het Gala van de Eeuw door
Minister Jorritsma van Economische
Zaken twee speciale gouden kalveren
overhandigd aan producent Rob Houwer
en regisseur Paul Verhoeven voor de
Beste Nederlandse Film van de Eeuw:
"Turks Fruit".
Paul Verhoeven kon de spe
ciale prijs in verband met
opnamen van zijn nieuwe
film "The Hollow Man" zelf
niet ontvangst nemen. Zijn
vrouw Martine kwam het
Gouden Kalf namens de in
Amerika wonende regisseur
ophalen. Rob Houwer was
wel aanwezig en was zicht
baar blij met de prijs.
Voordat de uitreiking plaats
vond hadden zowel Monique
van de Ven als Jan Wolkers
het podium al betreden om
terug te kijken op het succes
van "Turks Fruit".
Met name Jan Wolkers wist
de volle schouwburg in
Utrecht diverse keren aan
het lachen te krijgen met
een toespraak die opgeno
men zou moeten worden in
een speciale filmeditie die
het boek "Turks
Fruit" ter gelegen
heid van deze
prijs zou moeten
krijgen.
Naast tal van
mensen die zesen
twintig jaar gele
den direct bij de
productie van
"Turks Fruit"
betrokken waren,
waaronder came
raman Jan de
Bont, scenarist
Gerard Soeteman en casting
director Hans Kemna, waren
er ook bijzonder veel andere
bekende Nederlanders op de
feestelijke uitreiking afgeko
men. Opvallend was de
afwezigheid van hoofdrolspe
Ier Rutger Hauer.
"Turks Fruit" werd gekozen
V.l.n.r.: Martine Verhoeven, Annemarie Jorritsma, Monique
van de Ven, Jan Wolkers en Rob Houwer.
als Beste Nederlandse Film
van de Eeuw door een jury
bestaande uit mensen werk
zaam in de filmindustrie en
filmliefhebbers. Op de twee
de plaats in de verkiezing
eindigde "Soldaat van
Oranje". De film "Karakter"
behaalde de derde plaats.
2 2
2 3
