Binnenkort in dit theater
COLUMN
Ik moet
toegeven
dat ik ook
was ge
gaan als
de trailer
voor de
nieuwe
Star Wars-
film had
bestaan uit
een filmpje
van drie
minuten
van George
Lucas op
het toilet.
Ej
Sander de Regt
21 november 1998. Na een eeuwigheid downloa
den via mijn 56K6-inbelverbinding was het dan ein
delijk zover. Zenuwachtig drukte ik op afspelen. Het
20th Century Fox-logo verscheen. Daarna in groen:
Lucasfilm Ltd. Die eerste tonen van die overbekende
Star Wars-muziek. Die onbekende vormen die uit de
mist naar voren kwamen. 'Every saga has a begin
ning'. Kippenvel, ledere keer weer. En toen zag ik de
film...
De film waar ik zestien jaar naar uit had gekeken.
Waar ik speciaal voor naar Londen was gereisd
om hem in juni te zien in plaats van in september in
Nederland (dit was lang voor day-and-date release-
data). De film waar ik op één dag twee keer naar
toe zou gaan. En de film waar ik die dag twee keer
bij in slaap zou vallen. Ouch.
De trailer van The Phantom Menace was fantas
tisch. De film? Duidelijk minder. Maar de trailer had
gedaan wat hij moest doen: hij had me naar de
bioscoop gelokt. Ervoor gezorgd dat ik een kaartje
had gekocht, dat ik in de zaal met ingehouden adem
zat te wachten tot de lichten uitgingen en ik getrans
porteerd zou worden naar 'A galaxy, far, far away...'
Op dat moment was zijn taak volbracht.
Hoewel ik moet toegeven dat ik ook was gegaan als
de trailer voor de nieuwe Star Wars-film had bestaan
uit een filmpje van drie minuten van George Lucas
op het toilet. Het blijft Star Wars tenslotte. Maar dat
terzijde...
Wat ik eigenlijk bedoel is: ik ben gek op trailers. En
dan vooral op goede trailers. Wat eigenlijk vreemd
is, want laten we eerlijk zijn, een trailer is niets anders
Sander de Regt
dan reclame. En wanneer was nou de laatste keer
datje na het zien van een STER-blok dacht: Yes. Ik
kan niet wachten tot ik twee pakken toiletpapier voor
de prijs van een kan gaan kopen?
Een trailer is dan ook anders dan een gewone com
mercial. Natuurlijk wil een trailer ons iets verkopen:
de film. Maar dat is niet alles. Een filmtrailer is een
belofte. Een belofte dat de film ons voor twee uur
mee zal nemen naar een andere wereld, met gewel
dige acteurs die spannende avonturen beleven op
plekken waar we zelf niet snel zullen komen.
Maar de allerbelangrijkste eigenschap van een
trailer is dat hij duidelijk moet zijn. Zodat ik een idee
heb waar de film over gaat én - nog belangrijker - ik
aan mijn vrienden, kennissen, Facebook-vrienden en
Twitter-volgers kan vertellen waar de film over gaat.
Dat is alles. Meer heb ik niet nodig.
Daarom baal ik ook van trailers die de hele film - en
vooral het einde - weggeven. Ik weet nog dat ik jaren
geleden bij Do not disturb in de zaal zat en mij rea
liseerde dat de film nog niet afgelopen kón zijn, dat
er nog een twist in het verhaal moest komen. En wel
omdat ik dat geweldige beeld uit de trailer, dat van
een ontsporende tram die vonken spuitend door de
Amsterdamse straten schoof, nog niet had gezien.
Wat het klapstuk van de film had moeten zijn, werd
zo een item op mijn checklist.
X-Men: First Class deed het laatst ook weer. Een
paar extreem herkenbare shots uit de finale werden
al weggeven in de trailer. Dat Magneto die onder
zeeboot uit het water ging tillen wist ik dus al. Check!
En bij Inception was ik teleurgesteld dat het omvou-
wen van de Parijse straten zo ongeveer het hoogte
punt was van die sequentie in plaats van het begin.
Ondanks dat het er geweldig uitzag, dacht ik even
met Doe Maar: 'Is dit alles?'
En als extra tip voor de Nederlandse trailermakers:
dat we hier, in tegenstelling tot Amerika, wél seks
mogen laten zien in onze trailers houdt niet in dat
het ook moet. Stop er dus mee! Mensen komen
naar de bioscoop voor een hilarische, spannende,
romantische, spectaculaire, treurige of meeslepende
film. Niet om de borsten van Carice, Halina, Sylvia of
Anna te zien. Daarvoor hebben ze het internet al.
Ik snap het wel: Je moet de mensen ervan overtuigen
dat ze hun zuurverdiende geld aan jouw film moeten
uitgeven. Maar kan het niet iets minder? Ik wil graag
dat er nog iets te raden overblijft voor in de bios
coop. Zodat ik me nog kan laten verrassen door dat
leukste cadeau in het donker.
a bad feeling about this.' (Ewan McGrëgor als Obi-Wan in Star Wars: Episode 1 - The Phanton Menace)
