10
dat wat de feiten betreft, vaststaat, gelijk in sub. 9 der op
of omstreeks 13 Januari 1936 tusschen partijen aangegane
overeenkomst is gestipuleerd, dat gedaagde zich tegenover
eischeres verplicht heeft de gecontractueerde teekenfilms niet
te zullen verhuren aan een ander journaaltheater hier te lande
gedurende den looptijd van het contract en tevens, dat daarbij
is overeengekomen, dat onder een journaaltheater verstaan
wordt een theater, dat geen groot filmwerk vertoont in iedere
voorstelling;
dat eveneens vaststaat, dat zoowel in het City Theater en
het Odeon Theater te 's-Gravenhage als in het Lumière Thea
ter te Rotterdam (het Scala Theater, waarin de vertooning
der teekenfilms op verzoek van eischeres na een of twee da
gen is geëindigd, kan verder buiten beschouwing blijven) een
beperkt aantal dagen (sedert 12 en/of 17 September 1936)
echter voornamelijk des ochtends (des middag en des avonds
zijn in den regel groote filmwerken vertoond gedurende deze
periode) speciale voorstellingen zijn gegeven, waarin geen
groote filmwerken werden vertoond, doch hoofdzakelijk jour-
naalfilms betreffende de vorstelijke verloving en één-acters,
w.o. ook teekenfilms, behoorende tot de tusschen partijen
aangegane overeenkomst;
dat naar de meening der Commissie het City Theater en
het Odeon Theater te 's-Gravenhage en het Lumière Theater
te Rotterdam vanwege het geven dezer speciale voorstellingen
ook al kan men deze voorstellingen zelve op één lijn stel
len met die, welke in deze periode door de journaalfilm
theaters van eischeres worden gegeven niet beschouwd
mogen worden als journaaltheaters, noch in algemeenen zin,
noch in dien van de tusschen partijen bestaande overeenkomst;
dat immers vaststaat, dat voormelde theaters slechts ter
gelegenheid van een zeer bijzondere gebeurtenis (de vorstelij
ke verloving) incidenteel tot het geven der speciale journaal
voorstellingen zijn overgegaan en slechts gedurende korten tijd
deze voorstellingen geven (gegeven hebben), terwijl zij daar
naast hun gewone exploitatie (vertooning van filmprogram
ma's, waarvan een groot filmwerk de hoofdschotel vormt,
aangevuld met journaalfilms en andere korte films) hebben
gehandhaafd, zoodat aan het karakter dezer theaters niets
veranderd is;
dat weliswaar in sub. 9 van de tusschen partijen bestaan
de overeenkomst gestipuleerd is: „Onder een journaaltheater
wordt verstaan een theater, dat geen groot filmwerk vertoont
in iedere voorstelling", maar dat daaruit niet mag en kan
worden opgemaakt, en het evenmin de bedoeling van beide
partijen bij het aangaan van het contract kan zijn geweest,
om nu maar ieder bioscooptheater, dat eens een voorstelling
geeft, waarin geen groot filmwerk wordt vertoond, als een
journaaltheater aan te merken;
dat uit de in de voorafgegane overweging bedoelde con
tractsbepaling geen andere bedoeling, althans van beide par
tijen, kan worden afgeleid dan aan gedaagde de verplichting
op te leggen de met eischeres gecontracteerde films niet te
zullen verhuren en/of leveren aan concurreerende journaal
theaters, d.w-.z. aan theaters, die wat hun programma's en
wijze van exploitatie betreft, permanent, althans onafgebro
ken gedurende een zekere periode met de theaters van eische
res zouden overeenstemmen;
dat de bepaling: „Onder een journaaltheater wordt verstaan
een theater, dat geen groot filmwerk vertoont in iedere voor
stelling", dan ook beschouwd moet worden als een omschrij
ving van hetgeen in algemeenen zin onder een journaaltheater
wordt verstaan, door een hoofdkenmerk aan te geven, n.1.
dat zoodanige theaters in iedere voorstelling geen groot film
werk vertoonen;
dat, indien het de bedoeling van "eischeres en ook van ge
daagde ware geweest om aan gedaagde de verplichting op te
leggen de geconstracteerde teekenfilms niet te zullen verhuren
en (of) te leveren aan andere theaters voor de vertooning in
speciale journaal voorstellingen, ook voor zoover die door
gewone bioscooptheaters incidenteel worden gegeven, zij on
getwijfeld een dergelijke verplichting, die van veel wijder
strekking is dan thans onder sub. 9 der overeenkomst is om
schreven, in het contract zouden hebben opgenomen, maar
dat er naar de meening der Commissie niet aan getwijfeld
behoeft te worden, dat gedaagde een verplichting van zoo
wijde strekking, die zeer diep zou ingrijpen in de tusschen
gedaagde en haar cliënten bestaande verhoudingen en die zou
Indruischen tegen vaste usances in het Nederlandsche film
en bioscoopbedrijf, niet op zich zou hebben genomen;
dat uit het vorenstaande volgt, dat de levering door gedaag
de van de ook met eischeres gecontracteerde teekenfilms aan
de meergemelde theaters te 's-Gravenhage en Rotterdam voor
de vertooning in incidenteele journaalvoorstellingen niet ge
acht kan worden in strijd te zijn met de tusschen partijen op
of omstreeks 13 Januari 1936 aangegane overeenkomst;
dat zelfs, indien de Commissie de door eischeres gegeven
interpretatie van sub .9 der overeenkomst als juist zou kunnen
aanvaarden hetgeen gelijk hiervoren overwogen in geenen
deele het geval is de vordering van eischeres ook dan on
gegrond moet worden geacht, wijl sub. 9 der overeenkomst
aan gedaagde de verplichting oplegt de teekenfilms niet te
zullen verhuren aan een ander journaaltheater hier te lande,,
d.w.z. dat deze verplichting alleen geldt ten aanzien van het
verhuren dezer films in de toekomst, maar niet ten aanzien
van op het tijdstip, waarop de overeenkomst tusschen partijen
werd aangegaan, reeds bestaande contracten, waarbij. deze
films verhuurd worden, en vaststaat, dat deze films op dat
tijdstip reeds door gedaagde verhuurd waren aan het City
Theater en het Odeon Theater te 's-Gravenhage en het Lu
mière Theater te Rotterdam;
dat trouwens de bewoordingen van sub. 9 der overeen
komst „niet te zullen verhuren" (ten onrechte interpreteert
eischeres deze woorden als: niet te zullen leveren) volkomen
in overeenstemming zijn met het feit, dat gedaagde op het
tijdstip, waarop zij de overeenkomst met eischeres aanging,
reeds vertooningsrechten op de betreffende films zonder eeni-
ge beperking ten aanzien van den aard der voorstellingen,
waarin deze films vertoond zouden worden, aan de meer
genoemde theaters te 's-Gravenhage en Rotterdam had over
gedragen en gedaagde dus in haar overeenkomst met eischeres
zich niet tot een zoodanige beperking van aan derden ver
leende rechten meer kon verplichten;
dat de vorderingen van eischeres dan ook niet gegrond kun
nen worden geacht;
dat mitsdien aan eischeres haar vorderingen moeten wor
den ontzegd met hare veroordeeling in de geschilkosten, welke
de Commissie met het oog op den omvang en het spoed-
eischend karakter van het geschil met de daardoor veroor
zaakte extra kosten heeft bepaald op 40.
De Commissie van Geschillen (Derde Kamer) heeft in
haar zitting van Woensdag, 14 October 1936 inzake het
door de Vennootschap onder firma Rembrandt Theater, ge
vestigd te 's-Gravenhage en exploiteerende het Rembrandt
Theater aldaar op 4 September 1936 aanhangig gemaakt ge
schil contra Tobis Filmdistributie N.V., gevestigd te Am
sterdam, uitspraak gedaan, waarbij de Commissie verklaart,
dat tusschen eischeres en gedaagde (Tobis) is overeengeko
men, dat de auteursprijs van de film „Watt en Halfwatt als
dakloozen", verschuldigd voor de vertooning dezer film in
zgn. tweede week-vertooning in het Rembrandt Theater te
's-Gravenhage bedraagt 75.zoodat eischeres, die aan
gedaagde op haar aandringen voor deze film een filmhuur be
taald heeft van 125.vermeerderd met 5% voor reclame-
huur, aan gedaagde te veel betaald heeft 50.aan film
huur en 2.50 aan reclamehuur, welke beide laatste be
dragen door gedaagde aan eischeres moeten worden geres
titueerd.
De Commissie veroordeelt gedaagde in de geschilkosten
a ƒ20.—
Deze uitspraak is gegrond op de navolgende overweging:
dat het request d.d. 4 September 1936, waarbij het geschil
is aanhangig gemaakt, alleen is onderteekend door den heer
A. Leipziger, firmant van eischeres, terwijl volgens overeen
komst tusschen de firmanten onderling voor alle handelingen
van de firma van eischeres vereischt zouden zijn de handtee-
keningen van de firmanten A. Leipziger en C. Hirschberg
tezamen en dat dan ook twijfel is gerezen of het geschil ge
acht kan worden te zijn aanhangig gemaakt door het lid van
