OFFICIEEL ORGAAN
PROSIT NIEUWJAAR!
VAN DEN NEDERLANDSCHEN BIO SCOOP - BON D
In Vondels Phaëton zingt de rei der uren
ons toe:
„Wij passen op ons ronde
Geduurigh op de wacht.
Verzuimen geene stonde,
Voltrecken dagh en nacht
De urenVierentwintig keer per dag gaan
ze aan ons voorbij, dag in dag uit. Toch zien we
hen amperZe zijn voor ons als aether, waar
langs de trillingen van den tijd zich voortbewegen
om voor ieder onzer een enkelen keer slechts hoor
baar te worden in den dreun van het voortrennen-
de leven.
Maar bij bet naderen van de jaarwisseling krij
gen ze wederom waarde, de urenHet is alsof
alle klokken nu feller tikken, het is alsof ze harder
slaan en de uurwijzers rondcirkelen met de snel
heid van secondenHerhalen ze datgene, wat
de dichter hen in zijn sober vers zoo verheven
zeggen liet?
Verzuimen geene stondede laatste niet,
noch de eerste. Twee wonderlijke oogenblikken,
het laatste uur desjaars en het eerste. De uren
van een heel jaar schijnen er in saamgesmolten.
Daartusschen speelt het moment der jaarwisseling
zich afondeelbaar!
Moge dan oudergewoonte onze heilwensch U
toeklinken: Prosit Nieuwjaar!
Velen onzer hadden wellicht te tobben met
gropte moeilijkhedenmoge het nieuwe jaar
anders en beter voor hen zijn.
Er zijn er ook, die uren van droevenis achter
zich laten, smarten, waarin allen gedeeld hebben
om haar half zoo groot te doen zijnmoge de
tijd de wonden heelen.
Velen onzer ook zullen tevreden kunnen zijn...
en wij haasten ons te zeggen, dat het zoo moge
blijven.
Dat het nieuwe jaar voor allen nieuw geluk
brenge, nieuwe vreugde, nieuwen voorspoed, is
onze vurige wensch. Nogmaals: Prosit Nieuwjaar!
,,Al hoort men kloek noch klanck,
Ons stomme tongen spreecken
En roepen: Gaet Uw ganck.
Verzuimt geen oogenblicken,
Het leven rent voorbij.
O menschen, kost ge wieken
En weegen Uw getij,
Dat nimmer weer zal keeren,
Gij zoudt den tijdt waerdeeren!
Zoo zingen Vondels uren verder en niemand
dan zij zou beteren wenk hebben kunnen geven.
De samenleving is ingewikkelder en ongewisser
dan ooit geworden. In de verte is de dreiging van
oorlogsgeweld, macht stapelt zich op tegenover
macht; er is verdrukking, onrecht, vervolging en
de ellende van hen, die er onder lijden.
Al bleven wij in ons klein, gezegend land ge
lukkig gespaard, niettemin raakte de depressie,
welke opnieuw rondwaart, ook ons. In de hoop
volle verwachting, waarmede wij het jaar 1937
zijn ingegaan, zijn we in vele opzichten teleurge
steld en ook het naaste verschiet ligt zóó verbor
gen, dat welhaast niet meer te zeggen valt of het
licht dan wel donker is.
Onder deze omstandigheden wordt vooral van
1
