Intusschen, de openlucht was er, maar de ver
tooning liet aanvankelijk op zich wachten, wes
halve het murmereeren begon, en van deze kracht:
„Het heeft toch in de kranten gestaan, het moet
komen!"
Intusschen bleven de verdienstelijke kooplieden
in bescheiden feestartikelen hun waren aanprijzen,
nu en dan gehinderd door bus A die, vanwege de
volte, bij het aanrijden een deel van den vlucht-
heuvel in beslag nam.
Filmvoorstelling op zichzelf enin de open
lucht.
Het duurde vijf minuten na het geannonceerde
aanvangsuurgeen filmwagen.
Het duurde tien minuten, nog niets wat op een
vehikel met een filmapparaat geleek.
En toch zijn de ontzaglijk vele belangstellenden
wien de vertooning feitelijk werd thuisgebracht,
niet teleurgesteld. Want na het eenigszins mok
kend lijden, daagde uit de verte hetverblijden.
Er drongen zwakke gramofoongeluiden tot de
menigte die zich, volgens de voorlichting in de
officieele publicaties bij de Cilliersstraat had opge
steld, dóór.
De scherpsten van gehoor riepen, nogal luid:
„Daar komt het!"
En ja, op grooten afstand, over de hoofden heen,
ontwaarde men een brok van een met licht be
schenen doek en werd den volke door middel van
een luidspreker iets kond gedaan, wat een waar
Indianengehuil uitlokte om den filmman duidelijk
te maken: ,,Geen woord te verstaan"; die daarop
geduldig zijn toespraak herhaalde.
Ze kwam hierop neer, dat de menschen bij de
Cilliersstraat zachtkens op moesten schuiven in
de richting van den filmwagen, welke gang hun
zou worden vergemakkelijkt door het doen draai
en van eenige gramofoonplaten.
Toen is deze volksverhuizing gedeeltelijk in
gang gezet.
Gedeeltelijk.
Want menigeen had er genoeg van en verwij
derde zichin de open lucht.
Maar de voorstelling ging door.
Al kwamen, toen enkele filmpjes waren ge
draaid, grappenmakers terug die, gevraagd naar
de opgedane ervaring, uitschreeuwden: Een mi
rakel. „Nog nooit te zien geweest!"
Aldus een getrouw relaas van de filmvoorstel
de open lucht.
Tot dusver het „Handelsblad", dat hiermede
den inhoud van het programma op de meest juiste
wijze heeft afgedaan.
Met dit programma was het al even stuntelig
gesteld als met de organisatie der voorstelling,
zooals we met eigen oogen hebben kunnen con-
stateeren.
Het programma werd ingeleid met de plechtige
mededeeling, dat deze voorstelling door het Am-
sterdamsche Huldigingscomité 1938 bij gelegen
heid van het Regeeringsjubileum van Hare Ma
jesteit de Koningin gratis aan het Amsterdam
publiek werd aangeboden, waarop de nieuwsgie
rige oogen van de duizenden belangstellenden
prompt werden vergast op een reclamefilmpje van
een bepaald soort sigaretten. Nadat het zooveelste
gramofoonplaatje ter „afwisseling" was afge
draaid, volgde als hoofdnummer een 16 milimeter
speelfilmpje van zoodanige kwaliteit en inhoud,
dat ook de enkele honderden, wien het mogelijk
was de schamele projectie op het doek van ca. 2 X
2 meter te volgen, hun misnoegen daarover meer
malen luide te kennen gaven. Vervolgens werd
als de groote verrassing een Oranje-filmpje aan
gekondigd, dat eenige zeer slechte opnamen gaf
van bezoeken van het Koninklijk Huis. Dit filmpje
werd op zijn beurt stevig geflankeerd door recla
mefilmpjes, waarbij de meneer achter de microfoon
danig op zijn qui vive was en het publiek o.a.
uitnoodigde vooral in deze dagen een kijkje te
gaan nemen in de etalages van een groot kleeding-
magazijn om tenslotte, na een heel uur van open-
luchtfilmmisère de ontknooping te brengen, dat de
filmvoorstelling thans beëindigd was, en men
vooral niet moest vergeten, dat ze mogelijk was
geworden dank zij de samenwerking met een be
paalde sigarettenfabriek. Natuurlijk werd het pu
bliek dringend uitgenoodigd m deze feestelijke
dagen vooral niet te vergeten sigaretten van het
merk dezer fabriek te rooken.
Ziedaar het program van de openluchtfilm
voorstelling, aangeboden door de Huldigingscom
missie 1938 Amsterdam.
Deze voorstellingen stonden in het officieele
feestprogramma nota bene aangekondigd als een
onderdeel van de feestelijkheden, terwijl men in
ditzelfde programma met betrekking tot de ver
tooning van de Nationale Film 40 Jaren en de
verschillende Oranjefilms er liever het zwijgen toe
had gedaan.
ling.
