interpreteert, althans blijk geeft haar taak op te
vatten op een wijze, die het reeds geschokte ver
trouwen nog verder ondermijnt.
Alom in den lande heeft men van haar beslis
sing, waarbij de film .Sneeuwwitje" niet toelaat
baar is verklaard voor kinderen jonger dan 14
jaren, met verbazing en misnoegen kennis ge
nomen.
De gewoonte getrouw hebben noch de betrokken
ondernemer, noch het Hoofdbestuur van den Bio
scoop-Bond zich over dezen keuringsuitslag in een
of anderen zin uitgelaten, al gaven de overwe
gingen, waarop hij was gebaseerd, reden tot ern
stige ongerustheid en vormden zij zeer zeker aan
leiding om krachtig stelling te nemen.
De verhuurder in kwestie verkoos den verstan-
digsten weg en vroeg, nadat eenige coupures waren
aangebracht, herkeuring van de film. De herkeu
ringscommissie vereenigde zich echter op dezelfde
gronden met de beslissing der keuringscommissie
en handhaafde de plaatsing boven 14 jaar. On
danks de overtuiging, dat de keuringsinstantie
haar bevoegdheden te buiten was gegaan, is door
bemiddeling van het Bondsbureau er op aange
drongen, dat alsnog coupures werden aangebracht
in die gedeelten, waartegen bezwaren gerezen
waren. Onbegrijpelijkerwijze echter bleef de Com
missie, nadat de film haar aldus ten derden male
ter keuring was aangeboden, star op haar stand
punt staan.
En welk een standpunt!
In haar eerste rapport verklaarde zij niets min
der, dan dat „de film naar haar meening meer
dere scènes bevat, die voor tal van jonge kinderen
veel te griezelig zijn. De moderne paedagogiek is
sterk gekant tegen het vertellen van griezelverhalen
aan kinderen en a fortiori zal dit gelden voor een
film, die veel suggestiever zal werken dan een
verteld verhaal".
„Inderdaad komt de Keuringscommissie met deze
beoordeeling, aldus het keuringsrapport op de
grens van geschiktheid en toelaatbaarheid. Bij een
andere film zou zij wellicht hebben kunnen zeggen:
Als de ouders met hun kinderen naar een toelaat
baar verklaarde film willen gaan kijken, moeten
ze eerst zelf gaan zien om na te gaan, of deze
voor hun kind geschikt te achten is. Bij de onder
havige film echter zullen vele ouders, op den naam
„Sneeuwwitje" afgaande en daarbij denkende aan
het bekende kindersprookje, de film, als ze voor
jonge kinderen toelaatbaar wordt verklaard, als
een uitgesproken kinderfilm gaan beschouwen.
Ook vermoedt de Keuringscommissie, dat het bio
scoopbedrijf deze film yoora/ voor kindervoorstel
lingen zal gaan exploiteeren. Daarom kon de Keu
ringscommissie de film in haar huidige samenstel
ling niet voor jonge kinderen toelaten en ze slechts
toelaatbaar verklaren voor personen boven
14 jaar."
In haar derde rapport (het tweede refereerde
zich compleet aan het eerste) zegt de Commissie
„met het oog op de waarlijk zeer aantrekkelijke en
voor kinderen volkomen „geschikte" gedeelten de
film gaarne voor alle leeftijden te willen vrijgeven,
maarEn dan komt het: De spiegel mag niet
spreken! De jager mag het mes niet trekken! (meer
gebeurt er niet in dit gecoupeerde gedeelte). De
booze koningin mag niet gemetamorphoseerd wor
den in heks! En de heks mag ten slotte niet
vluchten!
Van den producent werd dus de onmogelijke
taak verwacht een sproke te vertellen zonder in
houd, een film te vervaardigen zonder gebruikma
king van filmische mogelijkheden, het goede te be-
loonen, zonder aan goed en belooning zin te geven
door straffing van het kwaad.
Bij het lezen van de overwegingen der Keu
ringscommissie vraagt men zich met klimmende
verbazing af, wie hier eigenlijk aan het woord is,
de Centrale Commissie voor de Keuring van Films,
of eenige theoretici ,die van de hun gegeven macht
dankbaar gebruik maken, hun zeer persoonlijke,
overigens zeer aanvechtbare paedagogische inzich
ten tot verwezenlijking te brengen.
Is de Centrale Commissie uit haar lood ge
slagen?
Is zij het spoor bijster op een terrein, dat zij
dagelijks pleegt te bewandelen?
Wat gaat het haar aan of de moderne paedago
giek sterk gekant is tegen het vertellen van grie
zelverhalen?
Wie geeft haar trouwens het recht deze aaneen
schakeling van de liefelijkste scènes, die wellicht
ooit op het witte doek zijn vertoond, tot „griezel
verhaal" te declasseeren?
Zij vermoedt, dat het bioscoopbedrijf deze film
vooral voor kindervoorstellingen zal gaan exploi
teeren. Maar waar bemoeit zij zich in 's hemels
naam mee? Hooren tegenwoordig de specifieke
bedrijfsaangelegenheden ook al thuis bij de Cen
trale Commissie?
