DE BETEEKENIS VAN HET ROODE KRUIS
Voor welhaast geen enkelen landgenoot zal het
„Roode Kruis" een onbekende meer zijn. Vooral
in het Westen des lands, waar het laatste oorlogs
jaar zulk een namelooze ellende bracht, is ,,Roode
Kruis" synoniem geworden voor verlossing,
redding uit den bittersten nood. Het Roode Kruis,
op de slagvelden geboren en aanvankelijk een
organisatie, welke ten doel had, gewonde en zieke
militairen te steunen en hulp te verleenen en even
tueel hun nabestaanden in kennis te stellen van
het sneuvelen van hun man of zoon, kende in
dezen laatsten, niets en niemand ontzienden tota-
litairen oorlog, zijn plicht. Het richtte zijn activi
teit tot vrouwen en kinderen, zieken en verhon
gerden, kortom het werd de groote helper in den
nood. Zoo ook hebben wij het Nederlandsche
Roode Kruis leeren kennen in de voorbije oorlogs
jaren en in de nu na-oorlogsche periode, waarin
nog veel en moeilijk werk gedaan zal moeten wor
den om allen, die tot deze instelling komen, zoo
goed mogelijk in hun moeilijkheden te helpen. Dat
het Roode Kruis-werk na de bevrijding zulk een
grooten omvang nam, was uiteraard een gebie
dende eisch, welke de omstandigheden na de
capitulatie van Duitschland stelden. Helaas stel
den" dienen wij haast te schrijven. Des te groo-
ter bewondering moet men dan ook hebben voor
de mannen, die er in slaagden uit den chaos, wel
ken de Winterhulpman Piek in het Roode Kruis
aanrichtte, in korten tijd een organisatie op te
bouwen, welke berekend was voor haar enorme
taak. In het bijzonder denken wij hierbij aan den
Heer J, C. E. Baron van Lynden, den onlangs
overleden Eerste-Ondervoorzitter, wiens groote
werkkracht hierbij van onschatbare waarde is
geweest.
Kregen vooral de voedseltransporten en de
verstrekkingen van levensmiddelen een 'groote
bekendheid, niet minder is dit het geval met de
werkzaamheden van het Informatiebureau van het
Nederlandsche Roode Kruis. In tienduizenden
gezinnen bracht deze dienst het eerste bericht
van verwanten en vrienden, met wie de normale
verbindingen tijdens de oorlogsjaren waren verbro
ken. Helaas waren deze eerste berichten in vele
gevallen doodsberichten. De verzorging van deze
tijdingen plaatste het Roode Kruis in den diépsten
menschelijken nood, welke de oorlog brengen
kan.
Minder tot het groote publiek spreekt het werk
van den Medischen Dienst van het Roode Kruis.
In 1939 beschikte men over twintigduizend nood-
bedden in de verschillende kringmagazijnen over
het land verspreid. Bovendien waren op dat tijd
stip 5000 helpsters voor de verpleging en een
gelijk aantal transportcolonnisten voor vervoer
en hulpverleening in opleiding. In 1940, toen de
oorlog ook de burgers ging treffen, breidden
de werkzaamheden zich eveneens tot hen uit. Snel
verplaatsbare chirurgische ploegen werden inge
steld, noodziekenhuizen opgericht. Na den oorlog
vond het werk nog grootere uitbreiding en wer
den vele nood-sanatoria in het leven geroepen.
Maatregelen zijn in voorbereiding om het geheele
apparaat der transportcolonnes, zooals dit is ont
staan in de laatste jaren, samen te voegen tot een
groot Roode Kruis-korps, dat steeds gereed staat
om het Nederlandsche volk te helpen. Op kleine
schaal werd in dezen vorm reeds hulp verleend bij
den watersnood in Almelo in Februari j.1. De
Eerste-Hulpposten langs de wegen, zeshonderd
in getal, zullen belangrijk worden uitgebbreid.
Een der mooiste facetten van het Roode-Kruis-
werk is zeker het opsporingswerk in Duitschland.
Vele gewonde en zieke Nederlanders werden
door het Roode Kruis naar het Vaderland terug
gebracht. Hoe dit werk wordt geapprecieerd zal
U zeker de student kunnen vertellen, die in twee
en-een-half etmaal van Warschau naar Delft werd
getransporteerd, waarbij duizend-en-een moeilijk
heden te overwinnen waren. De Roode Kruis-op-
sporingsteams waren een Nederlandsche vondst.
Men liet het Roode Kruis aanvankelijk vrij zijn
gang gaan en later vond deze werkwijze alge
meen navolging bij de buitenlandsche Roode Kruis
organisaties. Het succes was groot. Thans be
schikt het Nederlandsche Roode Kruis over steun
punten in Weenen, Berlijn en Warschau.
Wij willen dit overzicht onderbreken voor een
vraag: Stond gij reeds bloed af voor Uw in nood
verkeerende landgenooten? Velen onder de lezers
zullen deze vraag bevestigend kunnen beantwoor
den. Zij maakten het mogelijk, dat bij het uitbre
ken van den oorlog het Centrale Laboratorium
van den Bloedtransfusiedienst te Amsterdam over
voldoende bloed beschikte om te voorzien in de
behoefte van de hoofdverbandplaatsen. Er zijn
thans 24045 donors in het land. In Duitschland
en in Indië kan bloed het eenige middel zijn, dat
nog uitkomst brengt. Het kan de zucht zijn, welke
de bijkans uitgedoofde levensvlam weder doet
oplaaien.
Zeker mag in dit relaas het Indië-werk van
het Nederlandsche Roode Kruis, zooals dit ver
richt wordt door de Oost-Indische Kamer van
deze organisatie, niet ontbreken. Zeer kort na
de capitulatie van Japan vertrokken reeds medi
sche specialisten per snelste gelegenheid naar het
Rijksgebied overzee. Zij werden gevolgd door
vele teams en thans is het getal der uitgezonden
Roode Kruis-menschen de zeshonderd reeds ver
gepasseerd. Wat ver over zee onder dikwijls