TER DISCUSSIE
„QUARTET"
y
i-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
\\JANNEER een film met vakmanschap gemaakt is, zal het bioscoopbe-
V zoekend publiek dit zeker opmerken. Of zij daarenboven uitsluitend ont
spanning beoogt of nog iets meer te zeggen heeft, wordt de meeste
bezoekers ook wel duidelijk.
Toch behoeft het geen verwondering te wekken, dat juist zulk een film bij de
critici zeer uiteenlopende reacties zal uitlokken. Politieke, godsdienstige opvattingen
enz. zullen onwillekeurig leiden tot verschil van inzicht, zelfs al erkent men
zekere algemeen aanvaarde aesthetische principes.
Om wille van de onderlinge verdeeldheid der recensenten, kan men de critiek
niet van onwaarde verklaren. Wel zie men hierin het duidelijk bewijs, dat een
filmrecensie nooit een scheids rechterlijke uitspraak kan zijn, maar slechts een bij
drage ter discussie. Dit nuchter feit, wordt door velen wel eens over het
hoofd gezien.
,,De eenacters, want dat zijn deze verhalen op
de film geworden, zijn bijzonder goed gespeeld en
ook voor degenen, die de verhalen kennen, nog
zeer spannend."
(Het Vrije Volk)
„De exemplaren, die hij ons onder de regie van
vier verschillende regisseurs laat zien, pleiten
zeker niet tegen het korte verhaal als gegeven
voor een scenario en tonen (althans in de ge
geven voorbeelden) overtuigend aan, dat een
film van een half uur vertoningsduur precies
even boeiend en „compleet" kan zijn als welke
celluloid-kolussus dan ook.
Intussen heeft de bewerker, met al zijn voort
varende vernieuwingsdrang, hier-en-daar water
in zijn cinegrafische wijn moeten doen. Men kan
zich natuurlijk in beginsel tegen dergelijke ver
anderingen verzetten zelfs wanneer zij, gelijk
hier, met volle toestemming van de auteur plaats
vonden (Somerset Maugham verschijnt zélf op
het projectiescherm!). Maar het resultaat is toch
van dien aard, dat het aan de kwaliteit der films
als zodanig niets behoeft af te doen."
(L. J. Jordaan in „Haagsche Post").
,,De auteur zelf komt eerst enige bespiegelende
woorden zeggen over de waardering van zijn
werk en dan komen de verhalen. Wie ze heeft
gelezen, zal ongetwijfeld ontevreden zijn, maar
als ge bereid zijt de film te accepteren zoals ze
is, zult ge genieten van de door en door Engelse
geest, die diep tragische onderwerpen behandelt
met een wijze glimlach."
(S. Carmiggelt in „Het Parool").
16
„Vier boeiende novellen van de schrijver So
merset Maugham, zonder enige samenhang aan
een geregen tot één film, waarbij vier regisseurs
de weg van de minste weerstand hebben ge
volgd." (de Volkskrant).
„Om met een andere deur in huis te vallen:
het „Quartet" van vier verhalen van W. So
merset Maugham, bewerkt door R. C. Sheriff,
gefilmd, door vier Engelse regisseurs en ver
toond door Kriterion, is een verdund aftreksel
van het werk van de grote verteller, dat met
film niet veel van doen heeft en met letterkunde
helemaal niets; ondanks het verwondering wek
kende feit, dat de auteur deze productie heeft
goedgevonden en er zelfs een inleiding voor heeft
gesproken. Maugham heeft niet voor de film
maar voor de lezer geschreven, en de kunst van
zijn woord is onvertaalbaar gebleken. Kleine en
grote ezelsbruggetjes, om de gunst van publiek
of censor te winnen, ontsieren de bewerkingen,
waarvan er één („The Alien Corn") zelfs de
kern van Maughams verhaal niet ongeschonden
heeft gelaten."
(Ellen Waller in „Algem, Handelsblad").
„Als er dus iets wordt bewezen met deze film,
dan geldt dat niet de hoedanigheid van de hui
dige Engelse filmindustrie, die hier hoogstens
wat goede smaak en vakmanschap demonstreert,
maar wel de kwaliteiten van de voortreffelijke
verteller, die Maugham is."
(Charles Boost in de „Maasbode"
