BIOGRAFISCHE GEGEVENS
Bergman's films zulk een grote rol spelen:
de dood en de erotiek. Van de dood heeft
Bergman gezegd: „Ik geloof in het leven,
in dit leven, in een leven na de dood, in
alle soorten leven. En de dood maakt deel
uit van het leven." Hij gaat één stap verder
wanneer hij zegt dat hij denkt en bewogen
wordt door „de werkelijkheid achter de wer
kelijkheid". Hierdoor verschilt de dood van
„nothingness", het wordt een element dat in
de bestemming van de mens een rol ver
vult, evenmin weg te denken als de erotiek.
Ik heb eens van Bergman's landgenoot
Hjalmar Söderberg gelezen dat veel Zweden
aldus Söderberg verscheurd worden
tussen de begeerte van het vlees en de
eeuwige eenzaamheid van de ziel. Söderberg
had dit niet alleen van de Zweden, maar in
het algemeen van veel mensen kunnen
zeggen. Daarom hebben de door Bergman
verfilmde drama's mensen in vele landen
van de wereld diep aangegrepen en ontroerd.
Bergman heeft daarbij op zo gevoelige wijze
de gemoedswisselingen, de hartstochten, de
tederheid, de warmte en de vertwijfeling
op de gezichten van mensen weten te ont
dekken en met subtiele, gevoelige camera
bewegingen weten vast te leggen, dat deze
mensen heel dicht bij ons kwamen te staan,
dat wij de roerselen van onze eigen ziel
er als in een spiegel in herkenden.
In de relatie van mens tot God is in zijn
films geen spoor van gezapige rust te vinden,
maar achter de twijfel, de wanhoop soms,
rijst steeds weer een symptoom van hoop,
van uitzicht, van openbaring op.
Ingmar Bergman's werk is nu wereldver
maard. Dit is gebeurd zonder dat hij enige
concessie gedaan heeft bij het vormgeven
aan de meest authentieke waarheden omtrent
de hedendaagse mens.Hij heeft dit bereikt
door twintig jaar lang het beste te geven
van zich zelf, door twintig jaar lang, in
elke film opnieuw zich zelf te zijn. Ik ben
er trots op met de Erasmusprijs 1965 in
Bergman de vertegenwoordiger te mogen
bekronen van een subtiele, dikwijls twij
felende, maar uiteindelijk op positieve
waarden ingestelde Europese denkwereld.
Ingmar Bergman, Zweeds filmregisseur, filmauteur en toneelregisseur, werd op 14 juli 1918 te Uppsala
geboren. Hij is de zoon van een hofpredikant.
Bergman is na een universitaire opleiding te Stockholm achtereenvolgens schouwburgdirecteur geweest
te Helsingborg (1944-'46), Göteborg (1946-'49), Malmö (1952-'59) en Stockholm (sedert 1959), waar hij
de leiding heeft van het Koninklijke Toneelgezelschap.
Bergman kwam in 1944 als auteur tot de filmkunst. Doorgaans schrijft hij voor zijn films ook het
draaiboek.
Films:
1945
Crisis
1954
1947
Schip naar India
Muziek in het duister
1955
Vrouw zonder gezicht
1956
1948
Havenstad
1957
De gevangenis
1958
1949
Dorst
Hymne aan de vreugde
1959
1950
Zomerspelen
1960
Zoiets zou hier niet gebeuren
1961
1952
De verwachting der vrouwen
1963
Een zomer met Monika
1964
1953
De spullebaas
Een les in liefde
Vrouwendroom
Glimlach van een zomernacht
Het zevende zegel
Wilde aardbeien
Op de drempel van het leven
Het gezicht
De maagdenbron
Het oog von de duivel
Als in een donkere spiegel
De avondmaalsgasten
De grote stilte
Wat betreft de vrouwen.
456
