De heer H. Woeller gaf (samen met de heer Adrianyi) een hooggewaardeerde show weg
piekfijn voor elkaar is en ik meen dat
wij daarin op eigen houtje, in eigen
kring, verbetering moeten zien te bren
gen zonder dat alles meteen in de
openbaarheid gebracht wordt. We zijn
eerlijk genoeg om toe te geven, dat het
image van het Duitse filmbedrijf slecht
is, zeer slecht zelfs. Waar ligt dat aan?
In Duitsland worden aanz:enlijk meer
sexfilms vertoond clan hier, want U
weet wel hoe wij Duitsers zijn: wij doen
alles voor honderd procent en gaan van
de ene extreme situatie naar de ande
re. Nu vertonen wij méér sexfilms dan
welk ander land in Europa ook.
We vertonen echter ook nog andere
films: goede ontspanning uit Amerika,
Engeland en Duitsland, maar dat
blijkt niet voldoende bekend te zijn.
Door de reklame in onze kranten be
staat in brede kring het misverstand,
dat in Duitse bioscopen Hechts de sex
en het banaal vermaak aan bod komen.
Het is dan ook onze taak de daardoor
verloren gegane publieksgroepen terug
te winnen door erop te wijzen, dat er
weliswaar sex en banaal vermaak te
zien is en dat moet ook, waarom
niet?
en dat de films weliswaar even
vrijmoedig geworden zijn als do geïl
lustreerde bladen en de overige pers,
maar dat de filmtheaters nog veel méér
te bieden hebben.
Daar komt nog bij, dat wij scherp moe
ten concurreren met de televisie. Vroe
ger hadden wij in sexfilms en dergelijke
tenminste één terrein waarop we als
bioscopen een zekere voorsprong had
den op de televisie. Wie de huidige
programma's van de Duitse televisie
ziet, moet echter konstateren, dat de
zenders hun kijkers op dezelfde manier
aan zich trachten te binden als de bio
scopen plegen te doen.
Met het oog hierop heeft het Haupt-
verband der Deutschen Filmtheater een
public-relations film van ruim een uur
laten maken, met fragmenten uit tallo
ze recente filmprodukties, om duidelijk
te maken welk een verscheidenheid aan
filmaanbod de bioscopen nog steeds te
bieden hebben. Deze film wordt in ma
tinees of in gratis voorstellingen voor
een zo ruim mogelijk publiek vertoond.
Aan de f.lm gekoppeld is een campag
ne in het weekblad „Quick" en met af
fiches bij alle bioscopen onder hot
motto „Treffpunkt Kino". Enige voor
beelden van die affiches laat mijn ge
waardeerde medewerker, de heer Adri
anyi, U thans zien.
De bedoeling van dit alles is dus, dat
het publiek nadrukkelijk wordt verteld
hoe veelzijdig het programma-aanbod
van het film- en bioscoopbedrijf nog
steeds is. De hele aktie kost ons een
half miljoen Mark, maar door een kom-
penserende reclamecampagne van
„Quick" in de Duitse bioscopen is het
een overeenkomst met gesloten beur
zen gebleven. De reclamefilm van
Quick", die in 500 theaters vertoond
moet worden, is overigens nog niet ge
reed.
Uit de samenvatting van ons laatste
marktonderzoek, waarover ik zojuist
sprak, wil ik U twee passages voorle
zen. Ten eerste: ,,Het fundamentele
probleem is de gestoorde communica
tie tussen het filmbedrijf en het publiek
enerzijds en tussen het publiek en de
openbare mening anderzijds. Het pu
bliek acht zich door het filmbedrijf niet
begrepen en door de representanten
20
