PRIJSWINNAARS VAN HET XXXste INTERNATIONALE FILMFESTIVAL te CANNES
Winnaar van de Gouden Palmtak:
'Padre Padrone', van Paolo en Vittorio Taviani.
Prijs voor de beste actrice (ex aequo):
Shelley Duvall in 'Three Women'
Monique Mercure in 'J.A. Martin Photographe'
Prijs voor de beste acteur:
Fernando Rey in 'Elisa, Vida Mia'
Prijs van de jury voor de beste eerste film:
'The Duellists' van Ridley Scott
Prijs voor de beste muziek:
Norman Whitfield voor de film 'Car Wash'
In de categorie korte films
Winnaar van de Gouden Palmtak:
'Kuzdok' van Marcel Jankovics
Speciale prijs van de jury
'Di Cavalcanti' van Glauber Rocha
tiende van start te gaan. De aangekon
digde openingsfilm was nog niet klaar
en volgens Maurice Bessy was het aan
bod van goede films zo schraal dat het
festival met een dag kon worden inge
kort. Het pessimisme over de kwaliteit
van de films, zoals al maanden tevoren
geuit door Bessy, wordt gedeeld door
Pierre-Henri Deleau van de Quinzaine
en dr. Wolf Donner van de Berlinale,
maar het lijkt eerder dat producenten
hun films liever ni'et in de arena van de
festival-competitie werpen. In Cannes
kon men op de filmmarkt films ont
dekken die zo in het festivalpaleis had
den kunnen worden vertoond en die
nu werden gekozen voor de festivals
in andere steden.
Cannes heeft vele gezichten en aspec
ten. Terwijl tien jaar geleden (voor de
revolutie van '68) de festivalganger nog
vakantie kon houden en slechts twee
films per dag hoefde te zien, is er nu
een keuze te maken uit honderd films
per dag, te veel van het goede, en de
aller-ijverigsten, die van acht uur
's ochtends tot middernacht van zaal
naar zaal renden, hebben hun black-
out moeten verwerken, al kwam de
stakingsdag als een aangenaam rust
punt in het festival. Tegenwoordig
heeft men in Cannes te maken met ve
le afdelingen.
Het Festival van Cannes, de competi
tie (22 films, plus 4 hors competi-
tion)
Les yeux fertiles, documentaires en
verfilmingen van literaire werken (16
films)
L'Air du temps, documentaires over
onderwerpen van deze tijd (13 films)
La Quinzaine des Réalisateurs (20
films)
Semaine de la Critique (7 films)
Perspectives du cinéma francais (30
films)
Le Marché du Film (meer dan 300
films), plus produktie-overzichten uit
Australië, Zweden, Denemarken, Ca
nada
Prijswinnaar ïemando Rey
Het dertigste filmfestival van Cannes
leed in de eerste plaats onder de kwan
titeit, waardoor vele films ongezien en
onopgemerkt bleven. Er waren genoeg
goede films te ontdekken, maar de
waarlijk grote films werden kennelijk
Prijswinnares Shelley Duvall met jury-voorzitter Roberto Rossellini
gereserveerd voor later in het jaar. On
getwijfeld werd de geest van Cannes
dit jaar bepaald door Roberto Rossel
lini (in 1946 werd zijn 'Roma citta
aperta' in Cannes bekroond'), die ge
durende twee dagen een Ronde Tafel
conferentie voorzat over het onder
werp 'De sociale en economische ver
bintenis van de film'.
Rossellini maakte zijn laatste film voor
de bioscoop in 1962 en heeft zich
sindsdien toegelegd op didactische
films voor de televisie, zoals 'De han
delingen van de Apostelen', 'Socrates',
'Blaise Pascal' en 'Messias'. Een week
na de sluiting van het festival van Can
nes stieft Roberto Rossellini in Rome.
Hij was een groots, geniaal en bewogen
filmmaker, wiens werk in eerste instan
tie veel weerklank vond, maar later
werd misbegrepen. Pas in de laatste
tien jaar kwam er een revaluatie van
Rossellini's oeuvre en werd zijn zoeken
naar de waarheid herkend. In 'Prima
della rivoluzione' kwam het hommage
aan Rossellini voor: "Men kan niet le
ven zonder Rossellini". Of zoals Cesa-
re Zavattini zei: "1'Italia perde il suo
genio del cinema".
