to
NIEUWS
b
rei»'
OVERDRACHT BIO-CARS
We hebben het al eens eerder gehad over de zogenaamde Bio-
cars. Deze Bio-cars zijn leuke, "goed ogende", voertuigjes, die met
veel beweeg-plezier kunnen worden gebruikt door jonge kinderen
die niet kunnen lopen, maar wel over een goed arm- en hand-
gebruik beschikken.
De Bio-cars werden "geboren" uit een samenwerking tussen Bio
en de Technische Universiteit van Delft en worden nu door een fa
brikant van revalidatie-hulpmiddelen in de handel gebracht.
De Stichting Bio-Kinderrevalidatie stelt zich ten doel om algemene
bekendheid te geven aan de mogelijkheden van deze nieuw ont
wikkelde mobiliteitsmiddelen.
Daartoe krijgen instellingen, die te maken (kunnen) hebben met
potentiële Bio-car-gebruikertjes twee Bio-cars cadeau (voor insi
ders: een "Rolo" en een "Solo").
Daarmee is nogal wat geld gemoeid, want ook al was Bio bij het
ontwerp betrokken, dat wil nog niet zeggen dat wij ze voor niets
krijgen.
Foto: Arnhemse Courant
Vertegenwoordigers van Bio, Academische ziekenhuizen en Visa inspecteren
de Bio-cars.
Om de kinderafdelingen van de Academische Ziekenhuizen in ons
land van Bio-cars te kunnen voorzien kregen wij de financiële
steun van "Cannon" en "Visa-Card", die de opbrengst van de "Hot
Shot-première" (11-12-1991) voor dit doel beschikbaar stelden.
Op woensdag 25 maart j.l. waren ze op Bio in Arnhem bij elkaar:
de gevers, de doorgevers en de ontvangers.
Van de "gevers" was de heer J.J.H.W.M. Coonen van Visa Card
Services bereid gevonden de cars te overhandigen aan verte
genwoordigers van de "ontvangers", de kinderafdelingen van de
Academische Ziekenhuizen, die voor deze gelegenheid met lege
achterbank naar Arnhem waren gekomen.
Wijde "doorgevers", keken tevreden toe.
Tot het moment waarop de heer Coonen, tot onze blijde verrassing
ons weer actief bij het gebeuren betrok, door mede namens de
ANWB, de Staatsloterij en zijn eigen organisatie hernieuwd een
cheque aan te bieden en wel voor een bedrag van 8.000,-Zoals
gezegd: een verrassend-blij moment, waardoor "Bio" in staat is
verder te gaan met de verspreiding van de Bio-cars.
VOORTGANG BIO-KINDERREVALIDATIE-PROJECTIN BELIZE
"Beste Allemaal", schrijft project-leidster Anneke Smits boven haar
periodieke met foto's verluchte verhaal-brieven over haar ervarin
gen in dat verre Middenamerikaanse Belize.
Die "Allemaal" zijn de
mensen van het "Bio-thuis-
front", die in nauwe sa
menwerking met het Rode
Kruis het project bedachten,
in een plan omzetten en in
Belize introduceerden. Het
zijn ook degenen, die een
tijdlang vanuit Nederland
naar Belize gingen om in
"vertaalde vorm" een stukje
van hun know-how over te
dragen: Monica op het ter
rein van ergotherapie, Jan,
op onderwijsgebied en
Marjan, waar het gaat om
de behandeling van spraak-
problemen.
En bij die "Allemaal" hoort in
feite ook een deel van de
lezers van het blad FILM, en
wel zij, die betrokken zijn bij
de Bio-fundraising, zowel bij
de bioscoop-collectes als op
andere manieren.
In het oorspronkelijke plan
was voorzien, dat Anneke nu, in mei 1992, naar Nederland zou te
rugkomen, maar binnen het project bleek er financiële ruimte om
haar verblijf in Belize tot half juli te prolongeren.
Anneke is daar blij mee, vooral omdat zij nu wat meer tijd heeft
om er voor te zorgen dat het Bio-Rode Kruis-project ook zonder
haar aanwezigheid zal doorgaan. Daarom ook werd indertijd, bij
de opzet van dit project, er voor gekozen om alle activiteiten in te
passen ofte doen aansluiten bij plaatselijke initiatieven. Nü is er in
vijf Belize-districten een District Commitee voor gehandi
captenzorg samengesteld en geïnstalleerd. In Punta Gorda, het
meest zuidelijke puntje van Belize, werd een "nieuwe" Speciaal
Onderwijs-Unit begonnen, waarmee enorm veel voorbereiding ge
moeid was.
De Staatssecretaris van Onderwijs was gevraagd de school te
openen. Toen hij het lint doorgeknipt had, bleek de deur erachter
op slot te zijn, terwijl de sleutels binnen lagen. Met behulp van een
klein jongetje, die door een raam naar binnen werd gewerkt, kon
uiteindelijk de deur en daarmee de school, toch worden geopend!
Men leest in Anneke's brieven hoe de impulsen van het Bio-pro-
ject steeds meer geïntegreerd raken in de Belize-samenleving.
Ouders van "opgegeven kinderen" krijgen weer hoop en weten de
weg naarde Clinic te vinden.
Zo komt daar iedere week een oma met een jongetje van bijna
twee jaar. Deze oma had zich niet neergelegd bij de medische
uitspraak, dat haar kleinzoon zijn hele leven wel "een plantje" zou
blijven. Door haar veelvuldig bezoek aan de Clinic weet zij zich nu
gesteund en geadviseerd en dank zij de gerichte stimulaties van
het kind, die nu ook thuis worden voortgezet, gaat het jongetje
"met sprongen vooruit". Door een speciaal voor hem gemaakte
stoel, kan hij nu veel beter zitten en veel meer profiteren van de
contacten met de hem omringende wereld.
Zulke zaken zijn uiteraard geen wereldnieuws maar betekenen
voor het betreffende kind en voor degenen, die uitvoerend bij het
project betrokken zijn, enorm veel: 't houdt de moed erin!
Die "direct-betrokkenheid" is echter niet alleen voorbehouden een
degenen, die in Belize werken. Door de relatieve kleinschaligheid,
door o.a. het inschakelen van "eigen mensen" bij de uitvoering, is
dit BlO-project in zijn overzichtelijkheid zonder meer uniek. Je
kunt het tientje, dat in Groningen in de Bio-bus werd gecol-
Vervolg op pagina 29
27
