Susanne Bulten: "Een favoriete film hoort toch ook bij
een bepaald moment.
door de ogen van de doelgroep", ver
duidelijkt Susanne. "Als ik bijvoorbeeld
een tekst schrijf over een nieuwe uitvin
ding, wijd ik niet uit over hoe technolo
gisch perfect het ding is en hoeveel
knappe koppen er jaren aan gewerkt
hebben. Ik ga op de stoel zitten van de
potentiële koper en vraag me af: 'wat
kan ik met die uitvinding?' Dat klinkt als
een open deur, maar of het ook in de
praktijk wordt gebracht is vers twee."
Nationale Bioscoopdag
De maanden januari tot en met april
staan bij Norveil Jefferson sterk in het
teken van de Verkiezing Beste Bios
coopfilms en de Nationale Bioscoopdag.
"Maar we beginnen eigenlijk al een jaar
van tevoren na te denken over de vol
gende Verkiezing en Bioscoopdag",
benadrukt Karel. "Naarmate de evene
menten dichterbij komen, worden onze
werkzaamheden steeds meer uitvoerend
van aard."
Op het moment dat dit stuk geschreven
wordt, is Karel druk aan het organiseren
om te zorgen dat de '5 uur-show' een
hele week lang aandacht besteedt aan
de Verkiezing. Bob Bouma - die voor
Norveil Jefferson niet alleen regelmatig
optreedt als personality, maar ook als
freelance tekstschrijver - zal die middag
in de show een verhaal houden over de
geschiedenis van de speelfilm.
Ondertussen componeert Susanne ach
ter de computer een mailing voor de
bioscopen en hangt Andreas aan de tele
foon met de Filmcentrale, die het trans
port van de Verkiezingsflyers naar de
bioscopen verzorgt. Een vormgever komt
binnen om zijn ontwerp voor het jaar
verslag van de politie te laten zien, een
automatiseerder belt de laatste wijzigin
gen voor zijn nieuwsbrief door en over
de fax komt tekstinput binnenrollen van
weer een andere klant.
Skyline van Utrecht
"lust another day at the office...", glim
lacht Andreas. "We zijn hier gewend om
heel hard door te stomen",
vult Susanne hem aan.
"Maar gelukkig is de sfeer
zo ongedwongen, dat het
nooit echt gestresst wordt.
Als de stoom echt uit mijn
oren slaat, hang ik gewoon
mijn hoofd buiten het raam,
dat uitzicht heeft op de sky
line van Utrecht. 'Kijk! Er
staat een rij voor de Camera
bioscoop!' roep ik dan."
Susanne Bulten is de twee
de persoon bij Norveil
Jefferson die volgens Karel
'celluloid door de aderen
heeft stromen'. Zij is name
lijk een telg van de Wolff-
familie en staat tot op de
dag van vandaag nog wel
eens achter het buffet van
de Utrechtse Camera-bios
coop. "Van Karel Winkelaar had ik nog
nooit gehoord", vertelt ze. "Maar via-via
had hij mijn afstudeerscriptie over film-
publiciteit in handen gekregen om zich
een beetje in te lezen. Hij werkte toen al
voor de NFC, was bezig met één van de
eerste Bioscoopdagen. Omdat mijn
schrijfstijl op die van hem leek, belde hij
me en vroeg of ik freelance voor zijn
bureau een paar artikelen wilde schrij
ven. Ik werkte in die tijd aan het
European Cinema Yearbook, dat ik
samenstelde in opdracht van Media
Salles. Schrijven was een hobby van me,
maar ik was eigenlijk nog nooit op het
idee gekomen dat ik er mijn brood mee
kon verdienen...!" De samenwerking ver
liep zo goed dat Karel haar anderhalf
jaar later, in 1995, verzocht bij hem in
dienst te treden.
"The-ater"
"De wereld is klein!" lacht ze. "Mijn baas
werkte voor mijn opa, in de tijd dat ik
nog als peuter door de Camera waggel
de in het kielzog van 'oom Bals'.
Eigenlijk staan we daar nooit bij stil.
Behalve als we typische insiders-uitdruk
kingen gebruiken." Ter illus
tratie roept ze met een
Duits accent: "Karl, wil jij
mesjien dat the-ater huren?"
Karel legt uit: "Toen ik nog
bij Wolff werkte, woonde ik
altijd de screenings bij in de
showroom op de Oude-
gracht. Als ik een film hele
maal zag zitten waar de
oude heer Wolff geen brood
in zag, was dat zijn reactie.
Het zijn gevleugelde woor
den geworden."
In die showroom zag Karel
ook zijn favoriete film:
"Sound of Music". "Dé per
fecte commerciële Holly-
woodproductie avant- la-let-
tre", vindt hij.
"Zó knap in elkaar gezet.
Neem bijvoorbeeld de ma- Andreas van Gemert: "In de bioscoop zit ik vóór het
nier waarop de kleuren scherm, op mijn werk zit ik erachter."
Vervolg op pag. 21
plotseling veranderen als in de film de
oorlog intreedt. Uit mijn Wolff-tijd dateert
ook "Solaris" van Tarkovski. Natuurlijk
komen er heel veel films van mijn
beschermheren op het lijstje voor, met
als beste Laurel en Hardy-film "The
Perfect Day". Ik ga nog altijd regelmatig
naar de film. Vandaag heb ik nóg zeebe-
nen van "Titanic", die ik gisteravond heb
gezien. Maar terugkijkend op de laatste
vijf jaar was ik het meest onder de
indruk van "Sleepless in Seattle",
"Forrest Gump" en "Raise the red
Lantern"."
Overzicht
Wie het telefoonnummer van Norvell
Jefferson draait, krijgt in 99 procent van
de gevallen het warme stemgeluid van
Andreas van Gemert te horen. Als office
manager houdt hij onder andere het
overzicht over de voortgang van alle
opdrachten en onderhoudt de contacten
met vormgevers en drukkers.
"Gemiddeld lopen er bij ons bureau op
elk moment zeker 20 totaal verschillen
de opdrachten naast elkaar, elk in een
ander stadium van voltooiing en met een
andere doorlooptijd. Terwijl we bijvoor
beeld aan een drukker films moeten
leveren voor een folder, verwacht een
andere opdrachtgever een eerste tekst
concept van een nieuwsbrief en moet
voor weer een derde bedrijf over een
nieuwe campagne gebrainstormd wor
den. En alles heeft een eigen deadline.
Om altijd op tijd het gewenste product
aan de klant te kunnen leveren, moet er
hier in huis tenminste één persoon zijn
die de boel in de gaten houdt."
Alvorens aan zijn PR-carrière te begin
nen, was Andreas ruim tien jaar werk
zaam in de horeca als cateringmanager
en bedrijfsleider, onder andere bij de
Knijp in Amsterdam. "Naar aanleiding
van een blessure kon ik een tijd niet
werken", vertelt hij. "Tegelijkertijd vond
ik dat het tijd werd voor een nieuw
hoofdstuk in mijn leven en daarom
begon ik aan een avondstudie geschie-
