CANNES 1998
'n Quickie Cannes
wmy:
door Jac. Goderie
L tel
Het werd voor mij een kort festival
dit jaar. Omdat reeds maanden
geleden was afgesproken dat ik
het afsluitende Radio 2 programma
op zondag 17 mei zou presenteren,
zat er niets anders op dan het 51e
Festival International du Film met
slechts een kort bezoek te vereren.
Radio 2 vierde een week lang de
'week van de jaren zestig' en die
bewuste zondag was voorbestemd
voor de kaalste radiopresentator
van Radio 2, om 4 uur lang over de
roemruchte musical HAIR te fulme-
ren. Nu dat was een bevalling want
zo bijzonder is die musical nou ook
weer niet. Niettemin was het wel
reuze gezellig.
Enfin, Cannes dus. Vorig jaar ben ik
met een weidse bocht om dat ver
maledijde Festival heengelopen,
want het vijftigste Festival stond
boordevol feesten, oude afgeleef
de sterren en regisseurs, een tekort
aan hotelkamers en talloze afzeg
gingen van films die in Cannes hun
première zouden beleven. Had ik
wat gemist? Nou 'k dacht het niet!
Dit jaar rechtstreeks voor Canal+
de opening verslaan. Een opening
die ronduit verwarrend was. Aan de
ene kant maakt het programma
voor de competitie duidelijk dat de
keuze wederom is gevallen op
gevoelige kleine persoonlijke films
van zowel nieuwelingen als gearri
veerde regisseurs. Maar comme
d'habitude gaat de meeste aan
dacht natuurlijk naar de openings-
en sluitingsfilm die, ook weer zoals
gewoonlijk, werden gekozen vanuit
het immense Hollywood-aanbod.
De sluitingsfilm is de regelrechte
Hollywood-block-buster"GODZILLA".
De openingsfilm blijft wat dichter
bij het programma: "PRIMARY
COLORS" van Mike Nichols met in
de hoofdrollen John Travolta en
Emma Thompson in de rollen van
Bill en Hillary Clinton. Het geglitter
en geglamour op de beroemde
trappen van de festival-bunker,
met honderden fotografen en tien
tallen camera-crews is nog maar
net achterwege als Isabelle Hup-
pert de opening verricht met de
woorden 'Le monde regarde Can
nes, et Cannes regarde le monde'.
Zou ze willen!
De 'officiële opening' wordt verricht
door de Secretaris van VN, Kofi
Annan die ons in herinnering
brengt dat 50 jaar geleden de uni
versele rechten van de mens wer
den verkondigd. Alsof we daar het
Festival van Cannes voor nodig
hebben. Gruwelijke beelden uit
obscure films komen voorbij en
ineens ben je al die glitter en
glamour van 10 minuten geleden
alweer vergeten. Dat politieke
sausje is voor mij verwarrend. Aan
de ene kant moedig, maar aan de
andere kant dubieus en ranzig. Wat
willen ze nou? Willen ze een poli
tiek pamflet of willen ze een
glamoureuze opening?
Na het voorstellen van de jury met
Martin Scorsese als jury-voorzitter
kwam er nog eens een saxofonist
(overigens een oogverblindend
mooie man) een eigen arrange
ment fiedelen van NEW YORK NEW
YORK als ode aan Scorsese. In de
verste verte leek het er niet op en
als ze me gezegd zouden hebben
dat het SUR LE PONT D'AVIGNON
was, had ik het ook geloofd.
Misschien was het wel de voorbo
de voor het verscheiden van The
Voice, maar dat is iets al te wrang.
Enfin, ik heb mijn kunstje weer
gedaan en een spoedcursus Can
nes gegeven voor de argeloze kij
kers van AT-5 en CANAL+.
Ja, de zaalwachters zijn nog net zo
onbeschoft als anders; het bord
van Concorde op het terras van het
Carlton Hotel hing er in al zijn glo
rie betere tijden aan te kondigen;
Holland Film Promotions was
natuurlijk aanwezig metzoals een
Indiase dame zie: 'The Best Bags
in Town' (en doelde daarmee niet
op de wallen van Claudia Lans
berger) en Graniet Films was met
KLEINE TEUN uitgenodigd te parti
ciperen in het prestigieuze bijfesti
val UN CERTAIN REGARD. "KLEINE
TEUN" heet internationaal "LITTLE
TONY"; als dat maar geen My Little
PHONEY wordt"DE POOLSE
BRUID" draait in het bijfestival LA
SEMAINE DE LA CRITIQUE, en daar
mee zijn we er voor wat de
Nederlandse bijdragen aan het Fes
tival betreft.
Het is 28 jaar geleden dat een
Nederlandse film in het hoofdpro
gramma liep en dat was "MARIKEN
VAN NIEUMEGHEN", zodat Jos
Stelling nog steeds de twijfelachti
ge eer heeft als laatste Neder
landse filmer te hebben meege
daan aan de competitie voor de
Gouden Palm. En dat na 3 Oscars
in 11 jaar en ik weet niet hoeveel
internationale prijzen voor al die
andere films.
Weten zij in Frankrijk veel dat Mike
van Diem op audiëntie is geweest
bij niemand minder dan Robert
Redford. RR wil een film produce
ren die van Diem eventueel zou
moeten regisseren. De wereld ligt
aan de voeten van de jongste Niet-
Engelstalige Oscar winnaar.
Die idioten in Frankrijk waren al
tegen Duisenberg dus zullen ze de
Nederlandse filmcultuur ook wel
niet begrijpen en daarom tegen
werken.
Wat kan mij het schelen. Het
Festival van Cannes is een opge
klopte zak met hete lucht waar
vooral de publiciteitsjongens vet
garen bij spinnen. Een enorme bal
lon die hoognodig eens doorgeprikt
moet worden. Het is een Festival
dat vooral van belang is voor de
releases van films in Frankrijk.
De Palm spreekt al jaren lang niet
tot de verbeelding, zeker niet in
Nederland, tenzij natuurlijk een
Nederlandse film zou winnen. Het
enige goede aan de Cote D'Azur is
het eten. Maar daar moet je wel
een verdomd dikke portemonnee
voor hebben. Mijn cameraman en
tevens producent, Dave Schram, en
ik zaten in afwachting van de rest
van de ploeg het bord van Con
corde op het Carlton terras te be
wonderen en dronken een Coca
Cola en een Pims. De rekening
bedroeg 130 franse francs. Dat is
omgerekend iets meer dan veertig
gulden. Maar ja, de bar van het ter
ras heet dan ook BAR DES CELE-
BRITES. Dat Concorde-bord zal dan
ook wel niet te betalen zijn.
Volgend jaar is er het 52e festi
valhelaas.
