door George Sluizer
Rudolf van den Berg speelt mij
De Pen toe... De volgende
dag zit ik al op zijn balkonnetje
in Venice, want ik ben in
Hollywood om een film te cas
ten en een paar mensen te ont
moeten op de AFM (American
Film Market). Alweer een
Hollander met een been buiten
de deur van de Nederlandse
filmindustrie. Wie kom ik tegen
in het kantoor tegenover waar ik
moet zijn bij de Sony-Studios
Paul Verhoeven (die moeite
heeft zijn nieuwe film "The
Hollow Man" te casten omdat
de hoofdrolspeler voor de helft
van de film onzichtbaar is en
geen filmster voor slechts 50%
te zien wil zijn.) Wie zit er toe
vallig aan dezelfde dining-table
bij de Directors Guild Awards:
Ate de Jong. Wie kom ik tegen
op de receptie vooraf: Kees van
Oostrum (van Het Bittere
Kruid"Dan belt Theo van de
Sande op (fotografie "Blade" en
"Cruel Intentions"). Nee... hij
ziet zijn ex-baas Jan de Bont niet
zo vaak meer. Mike van Diem
was er niet, want die is druk
bezig met zijn Amerikaans avon
tuur. Marleen Gorris is mis
schien in Holland voor zij weer
naar de V.S. teruggaat...Enfin,
waarom zou de hele Nederlandse
filmwereld - ik bedoel de makers
- niet emigreren.
Emigratie, ik heb er een film
over gemaakt Dying to go
home" waar niemand in
Holland naar toe wou. Gelukkig
dat Miramax interesse heeft
getoond voor de remake-rights.
Ik heb voorgesteld dat de hoofd
rol
gespeeld
wordt
door een
Nederlandse regisseur in de V.S.
die "Dying to go home to
Holland" is.
Ja, op de AFM kunnen wel leuke
dingen gebeuren. Op de badges
is je naam goed te lezen. Ik sta
vlak bij het Loews Hotel waar de
AFM wordt gehouden bij een
rood stoplicht te wachten om
over te steken. Een man staat
naast mij te wachten. Hij kijkt
op borsthoogte naar mijn badge
en na enig nadenken zegt hij
"You made THE VANISHING
God, I loved that film...I mean
the American one with Jeff
Bridges, not that Dutch film
(het klonk net als Clinton met
"that woman"), that arthouse
shit, I saw that too, I like action
and happy endings". Ik keek de
man aan en stak over - het rood
was intussen groen geworden -
en terwijl we samen naar de
AFM liepen, zei hij "You want
to do the next Jean-Claude van
Damme movie, I've done them
all, I've made 150 features in
the last 10 years, come to my
office here (suite 500 zoveel),
we make the deal and start
shooting next month". Ik werd
licht argwanend zoals een goede
Calvinist betaamt. Ik vroeg aan
de persoon met wie ik een
afspraak had of hij meneer X -
laat ik hem zo noemen - kende.
"Jazeker, hij heeft de eerste van
Damme movies gemaakt, maar
niet de betere, de meest recente.
Hij heeft een studio in the valley
met de grootste verzameling
tweedehands-auto's van
Hollywood,
hij doet in
autocrashes
en explosies.
Met dat geld
maakt hij
films aan de
lopende
band". Ik dacht aan twee dingen
tegelijkertijd: aan Dick Maas in
de Raadhuisstraat met zijn tram
op wielen en aan mijn film
"UTZ ik had de vernietiging
van de 18e eeuwse Meissen por
selein collectie aan die man
kunnen uitbesteden. Armin
Mueller-Stahl zit nu toch ook al
in Hollywood. Ik heb, na diep
innerlijk beraad en veel wikken
en wegen, uiteindelijk besloten
om Suite 500 zoveel niet binnen
te treden...
P.S. Misschien schrijf je Jean-
Claude's naam "van Dam" en
niet "van Damme".
Ik moet tot mijn schande beken
nen, ik heb nooit een film van
onze Belgische krachtpatser
gezien.
George Sluizer
De Pen geef ik door aan
Dick Maas.
In elk nummer van Holland Film Nieuws schrijft een
gast een column over zijn of haar ervaringen in de
(Nederlandse) filmsector. "De Pen" waarmee deze
columnist te werk gaat wordt hem of haar toegespeeld
door de persoon die in het afgelopen nummer de
column voor zijn of haar rekening heeft genomen.
1 7
