Kapitein Rob
column
Door Hans Pos
'Filmen is het leukste wat er is'. Dat is altijd het adagivim
geweest van Shooting Star, het clubje waarmee ik films
maak (door guru )ac. J.M. Goderie steevast 'de schietende
sterren' genoemd). Volgend jaar bestaan we - bij leven en
welzijn - twintig jaar. Dat zijn twee volle decennia film-
avonturen. Wij kunnen, net als William Goldman, een boek
gaan schrijven over ónze 'adventures in the screen tracle'.
Een bloemlezing van bloedstollende verhalen over de soms
barre weg die gevolgd moet worden om een scenario uit
eindelijk als film van het witte doek te laten afspatten
('wben it ain't on the page, it ain't on the stage').
Natuurlijk gekruid met smakelijke anekdoten over een film
wereld die uitpuilt van over het paard getilde ego's, lange
tenen, grootheidswaanzin en boerenkneuterigheid.
Misschien leidt het allemaal zelfs wel tot een retrospectief-
je op een of ander filmfestival, of is er een enthousiaste
journalist die heel graag ons grote 'geheim' wil ontfutselen.
Toch is er alle reden om ons adagium uit te breiden tot
'film kijken is het leukste wat er is'. Want er wordt met
man en macht door een selecte groep van uiterst deskundi
ge en van enthousiasme bruisende die-hards gewerkt aan
wat ik het beste kan aanduiden als een 'professionalisering
van het kijkgenot'. Bioscopen krijgen betere stoelen, grote
re schermen, imposantere projecties (welkom in de won
dere wereld van de digitale projectie!), overdonderend
geluid, nóg smakelijkere popcorn en.minder pauzes.
Kortom: het ouderwetse kijkhuis transformeert langzaam
tot een entertainmentpaleis, dat moeiteloos de concurren
tie kan aangaan met andere vormen van verstrooiing, zoals
televisie, theater, disco, musical en opera.
Worden die voorwaardenscheppende inspanningen ook
beloond met betere films, of is er sprake van een prachtig
vlaggengala op een gigantische modderschuit? Als je een
willekeurige greep neemt uit de caleidoscoop van films,
die op de Nederlandse doeken te zien is of was, dan lijkt
het alsof er sprake is van een onbegrensde win-win-situa-
tie. Zelden zo'n knappe animatiefilm gezien als Happy Peet.
Zelden zo'n betoverende romantische film gezien als
Before Sunset. Zelden zo'n spannende James Bond gezien
als Casino Royale. Zelden zon weergaloze film gezien als
Walk the Line. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Film leeft als nooit tevoren.
En hoe is het met de Nederlandse film, de moede schild
pad die steeds maar zonder bonus weer terug naar 'Af
moet? Soms serieus genomen, vaker niet. Op de been
gehouden met allerlei ingewikkelde fiscale lapmiddelen en
een mozaïek aan goedwillende fondsen. Door zwartgalligen
ook wel ervaren als het product van een kleine gemeen
schap waar iedereen elkaar kent en het licht niet in de
ogen gunt, een bakermat van opportunistische goudzoe
kers, lichtzinnige waaghalzen, dromers, gefrustreerde
fossielen, omgesmolten Gouden Kalveren en uitstervende
iconen.
Desalniettemin zijn er genoeg Nederlandse films die in dit
kalenderjaar de Top 20 domineren: Zwartboek, Kruistocht
in spijkerbroek, Afblijven!, Ober. allemaal films die de
waarde, de noodzaak, de kracht en de toekomst van de
Nederlandse film legitimeren. Een bewijs dat alle moeite
die men zich momenteel getroost om de financiering van
Nederlandse films te stroomlijnen en ook van de juiste
financiële proporties te voorzien, precies op het juiste
moment plaatsvindt. Aan talent, plannen, dromen en fanta
sie geen gebrek. Misschien is the best yet to come.
Zelf hoop ik daar het komende jaar een steentje aan bij te
dragen. Dan begin ik met de langverwachte verfilming van
de avonturen van Kapitein Rob. Een échte avonturenfilm
voor jong en oud, met een authentieke Nederlandse held
(vertolkt door Thijs Romer), gebaseerd op de gelijknamige
stripverhalen van Pieter Kuhn. Vanaf 29 november 2007
coast to coast te zien in al die bioscopen met die daveren
de projecties en die overheerlijke popcorn.
Hans Pos. Foto Tanja van Rooden.
HOLLAND FILM NIEUWS -31