Niet teveel luisteren naar het publiek
HFN
IN THE PICTURE
IN THE PICTURE/OP LOCATIE
'Je moet
niet oud
willen wor
den in de
stad waar
je altijd
gewerkt
hebt/
Ik heb
veel jon
gere colle
ga's waar
ik heel veel
respect
voor heb,
maar ik
geloof nog
niet in hun
smaak'
HFN
EU
EO
In gesprek met directeur Images Frans Westra
Vanuit de levendige Poelestraat, verhuisde het Gro
ningse filmtheater Images eind vorige jaar naar de oude
Camerabioscoop, aan de rand van het stadscentrum.
Maximaal vijfjaar moeten ze daar overbruggen, om dan
te verhuizen naar het Groninger Forum. Een ambitieus
project, waarin het filmtheater kan uitbreiden van drie
naar vijf zalen. Een grote vooruitgang en een prachtig
toekomstbeeld. Tot eind vorig jaar bleek dat de plannen
voor het Groninger Forum op losse schroeven staan.
Door Marije Sietsma
Frans Westra, programmadirecteur van Images:
'Omdat ons was verteld dat het door zou gaan, zijn
we keurig verhuisd. Misschien zelfs wat te snel zou
je achteraf kunnen zeggen. Iedereen ging er vanuit
dat de financiering van het Groninger Forum rond
was. Dat het nog slechts een kwestie van handjeklap
was voor de burgemeester en de commissaris van
de koningin. Dat bleek dus niet zo te zijn.'
Echt druk lijkt hij zich er niet om te maken. 'Ik schat
in dat de besluitvorming van Provinciale Staten niet
meer teruggedraaid kan worden. Het maakt mij eer
lijk gezegd niet veel meer uit. Als het er maar niet
toe leidt dat we er slechter van worden.' Dat houdt
in elk geval in dat de beloofde vijf zalen er moeten
komen, vindt Westra. 'Ik denk dat mensen het erg
leuk vinden als we terugkeren naar de Poelestraat.
Als we terug zouden gaan, dan moet de gemeente
daarvoor opdraaien en zorgen voor de vijf zalen.'
Oude structuren
Die groei is noodzakelijk, meent Westra. 'Een van de
redenen dat we nu hier zitten is omdat we het in de
Poelestraat goed gedaan hebben. Het is belangrijk
dat er rond de vertoning van films een goede sfeer
hangt.' Een sfeer die past bij de stad, voegt hij daar
nog aan toe. Die sfeer is in elke stad weer anders.
'Het Louis Hartlooper Complex in Utrecht is bijvoor
beeld heel succesvol. Jos Stelling voelt haarfijn
aan wat hij in die stad moet doen om mensen naar
dat soort films te krijgen. Hetzelfde geldt voor de
heren van Cinecitta in Tilburg. Ook in Zwolle staat
een fantastisch, goed georganiseerd bedrijf. Ze
weten welke accenten ze moeten leggen, maar die
verschillen wel per stad.'
Sinds 2004 houdt Westra zich vooral bezig met
de programmering. De dagelijkse leiding kwam in
handen van een ander. 'Op een gegeven moment
was het zo druk, dat ik het programmeren er een
beetje bij moest doen. Dat was niet bevredigend.'
Frans Westra.
Foto Laura Pool.
Sindsdien houdt hij zich alleen nog bezig met de
programmering van de premièrefilms.
Natuurlijk is het leuk om daarvoor filmfestivals te
bezoeken, vindt hij. 'Het is primair werk. Je bent
hele dagen bezig films te kijken. Dat is bepaald niet
eenvoudig. Ik heb mijn dochter eens meegenomen
naar Venetië. Bij elke film die ze zag, stortte ze zich
er weer volledig in. Dat houd je niet vol. Zelf loop ik
wel eens weg uit een mooie film. Als ik al weet dat
het goed is, zie ik hem later nog wel een keer. Dan
bewaar ik mijn energie liever voor de volgende film.'
Ook ellenlange gesprekken na afloop van een film,
zijn niets voor Westra. 'Als ik een film gezien heb, wil
ik eerst weten wat mijn eigen emoties zijn. Daarvoor
moet ik me even afzonderen. Dat is soms lastig,
maar dat heb ik intussen wel geleerd.' Het grote
voordeel van films kijken op een festival is dat ook
de onderlinge verhoudingen tussen films zichtbaar
worden. 'Als ik een keer per week naar Amsterdam
ga om een paar films te bekijken, kan ik die films
moeilijker in de goede context plaatsen. Daarbij is
het contact met buitenlandse collega's heel aange
naam. Ik vind het interessant om te horen wat zij
doen en hoe zij films ervaren.'
Hoewel hij het contact met collega's op prijs stelt, laat
Westra zich niet of nauwelijks beïnvloeden. Zeker
niet door collega's uit Nederland. 'Je zou het haast
kunnen vergelijken met Nederlandse films. Die lijken
per definitie slechter, omdat er Nederlands wordt
gesproken.' Al is het vermoedelijk vooral een genera
tieprobleem, erkent Westra. 'Ik heb veel jongere col
lega's waar ik veel respect voor heb, maar ik geloof
nog niet in hun smaak. Ze luisteren teveel naar wat
het publiek wil.'
Westra laat zich niet leiden door zijn publiek. 'Als er
een film is met een beetje geweld, roepen program
meurs al snel: 'Dat doen we niet. Daar kunnen mijn
oma's niet tegen.' Maar als ik een moeilijke film zie
met veel geweld, kan mij dat niet schelen. Als het
een goede film is, dan programmeer ik hem. Mis
schien niet acht weken lang, maar we vertonen hem
wel. Bij ons is het niet: u vraagt, wij draaien, maar:
wij draaien en hopen dat u komt kijken.'
Bang voor vernieuwing is Westra overigens niet. 'Ik
weet niet wat er allemaal gaat veranderen, maar
ik kan me voorstellen dat we - als we eenmaal vijf
zalen hebben - ook films on demand gaan draaien.'
Eén zaal waarin groepen zelf kunnen bepalen welke
film er te zien is. 'Dat zou ik niet erg vinden. Ik proef
steeds meer dat daar wel een publiek voor is.'
Westra mag een eigenzinnige invalshoek hebben, in
de praktijk draaien er geen wezenlijk andere films
in Images. 'Zo specifiek is programmeren ook niet.
In arthouses door heel Europa zie je grotendeels
dezelfde films. Zestig tot zeventig procent van de
geprogrammeerde films is eerder al te zien geweest
op een van de festivals. Kennelijk zijn dat toch de
films waarover de goede journalisten schrijven.'
Aan stoppen denkt Westra nog lang niet. 'Ik kan dit
werk wel tot mijn honderdste doen. Ik vind het hart
stikke leuk. Mijn werk is ook eenvoudiger geworden
sinds ik ben gestopt met managen. Dat kostte zoveel
tijd, dat ik het programmeren er een beetje bij moest
doen.' Per week werkt Westra nog achtentwintig uur
voor Images. De overige uren vult hij als historicus
met het schrijven van boeken. Zo
verscheen er afgelopen jaar een
boek over de Groningse Martini-
toren van zijn hand. Momenteel
werkt hij aan een ander groot
project. Filmgerelateerd dit keer.
En als dat project is afgerond?
Dan wil Westra weg uit Neder
land. 'Ik woon nu veertig jaar
in Groningen. Je moet niet oud
willen worden in de stad waar je
altijd gewerkt hebt. We hebben
nu nog de mogelijkheid om er
gens anders opnieuw te beginnen,
dus dat wil ik doen.' Maar dan wel
ergens waar de film altijd voor
handen is, natuurlijk. 'Ergens in de
buurt van Venetië. Dat lijkt me wel
wat.'
Op 15 januari kwam er een einde aan de exploitatie
van een van 's Nederlands oudste bioscopen. Na 96
jaar trouwe dienst sloot Cinema Palace in de Grote
Houtstraat in Haarlem zijn deuren. Een afscheid in
beeld...
Alk
De exploitatie van oioscoop narmonie
per 27 januari in handen gekomen van Jogchem's
Theaters. JT nam het theater over van Pathé die de
bioscoop op haar beurt begin 2010 verkreeg na de
overname van Minerva. In een persverklaring liet JT
weten dat de overname past in 'de strategie van JT
Bioscopen om een grotere positie te verwerven bin
nen de bioscoopbranche en binnen de regio Alkmaar'.
Daarnaast past de overname binnen de plannen van
de bioscooponderneming om een nieuwe bioscoop te
bouwen aan de rand van Alkmaar. JT Alkmaar is de
veertiende bioscoop van het concern.
Huizen
Bioscoop Cinema de Graaf in Huizen heeft er afge
lopen decembermaand een vierde zaal bijgekregen.
Wolff Cinema Groep, die de bioscoop exploiteert, be
reikte daarover overeenstemming met Nedstede, de
verhuurder van het complex aan Plein 2000. De zaal
diende eerder als theaterzaal van het Graaf Wichman
Theater, maar is omgebouwd tot bioscoopzaal.
'L-listen to me... listen to me!' (Colin Firth als King George VI in The King's Speech)
'The only person standing in your way is you.' (Vincent Cassel als Thomas Leroy in Black Swan)
