Waar ben ik aan begonnen?
m
COLUMN
'Zij, twee
doorge
winterde
film
mensen,
en ik
een film
branche-
nono.'
Tanja van Rooden
Naarmate je ouder wordt krijg je steeds meer jubilea te
vieren. Vrienden tien en ouders veertig jaar getrouwd,
twintig jaar bevriend etcetera. Nu ben ik werkelijk de
allerlaatste die hier wil en gaat beweren dat ze oud
wordt, maar toch heb ik deze maand opeens ook zelf
een jubileum te vieren. Het wordt zeker geen groots en
meeslepend feest waar mensen nog lang over na zul
len praten, maar er valt wel wat te vieren!
Het was in november 2002 dat ik de vacature zag dat
HFN een enthousiaste fotograaf zocht. Nu hoor ik u
denken: november 2002? Hallo! Het is nu juni 2011
Kan ze wel rekenen? Eehhh...ja! Dat kan ze, want het
was namelijk in nummer 50 van HFN (februari 2003)
dat mijn eerste foto's werden gebruikt en afgedrukt.
50 nummers HFN... een mijlpaal! Natuurlijk is de reden
om voor de 100e HFN te feesten veel groter, maar
die kleine persoonlijke dingen zijn altijd groter dan die
wereldomvattende. Toch?
Sjemig, het is toch wat hè! Ik word dus nu ineens
keihard geconfronteerd met een persoonlijk jubileum
met het getal 50! Natuurlijk ben ik in alle opzichten de
benjamin van de redactie (sorry jongens!), maar de
helft van die 100 nummers doe ik toch al mee. En dat is
toch wel de helft! Howly Niet alleen HFN wordt oud,
ik ook! Help?!
En 'help' was eigenlijk wel een beetje de rode draad
door mijn eerste HFN-jaren. Mijn allereerste fotoklus
voor HFN was de nieuwjaarsreceptie in het prachtige
Tuschinski. Nou is het fotograferen van een bomvolle Tu-
schinski-foyer al heel wat, maar dan ook nog eens géén
idee hebben wie al die mensen zijn! Het koude zweet
brak me uit! Wat nu? Natuurlijk boden Riet en Jeroen
hulp en kreeg ik een (zeer) versnelde cursus 'wie is wie
in de filmbranche'. Tot op de dag van vandaag vraag
ik me af of ze nu allebei werkelijk dachten dat ik dat
allemaal ging onthouden! Maar goed, ik had uiteindelijk
vijf bruikbare foto's en er konden er vier bij het artikel.
Gered! Ik leefde nog als fotograaf van HFN!
Na veel nummers met zeer uiteenlopende fotoshoots
(van Paul Verhoeven tot Dirk de Lille en van Frits Nieu-
wenhuizen tot aan Cameron Diaz) reed ik in december
2005 voor de eerste keer naar het redactiekantoor in
Amsterdam voor mijn eerste redactievergadering als
beeldredacteur. En ik kan u zeggen: de eerste redac
tievergadering was hel! Help! Zij, twee doorgewinterde
filmmensen, en ik een filmbranche-nono. Max zei,
Lauge deed, Wilco voorzag, Karel sprak, Claire werkte,
Gerben zorgde voor, Rachel ging etcera. Mijn God,
waar was ik aan begonnen? Ik zou het nooit leren! Ze
ker het eerste jaar tastte ik volledig in het duister, maar
uiteindelijk kreeg ik door wie Max, Lauge, Wilco, Karel,
Tanja van
Rooc/en. Foto
Marjolijn Heij.
Claire, Gerben en Rachel waren. En ook bij alle andere
namen ging met steeds grotere regelmaat een klein
(spaar)lampje branden...
De realisatie dat ik echt het licht had gezien kwam rond
de tijd dat Dirk de Lille met de column De stoelendans
van 2008 kwam. Ineens begreep ik exact over wie
het allemaal ging. Ik had het! Ik snapte het! Ich bin ein
HFN-er!
Nummer 80 in het voorjaar van 2008 was mijn eerste
nummer als vormgever van HFN en tevens het eerste
nummer in de huidige vorm. Die fantastische Mama
Mia!<o\er. Nog steeds een van mijn favorieten! Maar:
help! Het kostte bloed, zweet, tranen én nachtwerk,
maar hij kwam er! En wat waren we trots en blij toen er
veel enthousiaste reacties onze kant opkwamen!
Maar wat zijn we vooral ook blij dat we er nog steeds
zijn. En dat onze 100e editie nu voor je ligt. Eerlijk
gezegd moet je gewoon een beetje gek zijn om met
elkaar een magazine als HFN te maken. Puur zakelijk
bekeken is het helemaal niet slim. Het kost elke keer
veel te veel tijd en het levert veel te weinig op. Het
grote probleem is echter dat we niet zonder kunnen en
willen én omdat we er met elkaar veel te veel plezier
aan beleven!
Misschien moeten we het toch maar groots en
meeslepend vieren. Niet om stil te staan bij het feit
dat het veel voor weinig is, of dat het elk jaar weer
heel spannend is of we door mogen, maar wel om
te vieren dat er 100
magazines met heel
veel plezier werden
gemaakt. Dat is
toch wel een feestje
waard? Riet, Jeroen,
wat dachten jullie van
een reis naar de film
studio's in LA? Een
filmtrip langs beroem
de filmlocaties? Een
filmdiner in Rome?
Een vip-arrangement
in Cannes? Of, ach,
een glaasje bubbels
in het altijd filmische
Amsterdam zou ook
al leuk zijn Toch?
Proost! Op 100 keer
HFN!
'A bottle of your best champagne, and put it on my bill. (Claude Rains als Captain Renault in Casablanca)
