Filmpaus maakt plaats
HFN
IN THE PICTURE
'We zijn
de kleinste
van de
groten, de
grootste
van de
kleintjes.
IQ
Directeur Henk Camping vertrekt bij filmtheater 't Hoogt
Het vertrek van Henk Camping per 1 januari bij filmthea
ter 't Hoogt is het einde van een tijdperk. Meer dan dertig
jaar was Camping verbonden aan de karakteristieke
bioscoop in Utrecht. Maar het is nu mooi geweest: hij wil
plaats maken voor een nieuwe generatie. 'Het is een emo
tioneel, maar heel rationeel besluit om nu te stoppen.'
Door Robbert Blokland
Nee hoor. Gebrek aan passie voor het prachtige me
dium film is allesbehalve de reden van zijn vertrek als
boegbeeld van 't Hoog; zoveel wordt al snel duidelijk
tijdens een gesprek met het Utrechtse icoon. Noem een
titel, een regisseur of een naam uit de Nederlandse
filmwereld en er rollen minimaal een handvol anekdo
tes, herinneringen of observaties uit zijn mond.
Maar het is uiteindelijk beter voor 't Hoogt en dat is het
belangrijkste, beklemtoont hij. 'Na meer dan vijftien jaar
praten en denken zit er eindelijk schot in de herhuis
vesting van het theater. Er komt een prachtig nieuw ge
bouw waarin de Centrale Bibliotheek en onze filmzalen
worden verenigd.' Camping heeft genoeg ideeën over
dit hippe artplex en hoe het project precies moet wor
den vormgegeven. 'Maar als alles goed gaat, opent de
nieuwe vestiging over zes jaar pas
zijn deuren. Dan ben ik bijna 70: ik
denk dat het goed is tijdig een stap
terug te doen. Friederike (Weisner;
redactie), de nieuwe directeur, mag
in mijn plaats de komende jaren vol
vuur gaan trekken en sleuren om
er iets prachtigs van te maken. Het
was een emotioneel, maar heel
rationeel en vooral goed besluit.'
Idealistisch
En oké, erkent hij na wat aandrin
gen, de voormalige directeur van
't Hoogt wordt eigenlijk ook wel
droevig van de huidige tijd. 'En
dan gaat het niet alleen om de
bezuinigingen op cultuur, hoewel
ik dolblij ben dat die nare Halbe
Zijlstra die portefeuille niet meer
heeft', erkent hij. Maar Camping is
ook van een idealistische generatie
die daadwerkelijk gelooft in de
stichtelijke taak van filmhuizen. 'Ik
vind het verschrikkelijk als produc
ties die iedereen de hemel in prijst
nauwelijks bezoekers trekken. Ik
wil zon titel dan toch een paar weken een kans gun
nen, zelfs al is dat commercieel misschien niet de juiste
keuze, ledere film kan zijn doelgroep vinden, al moet
je soms als filmtheater wel een handje helpen. Maar
dat zijn principes waarvoor anno 2012 nog maar heel
weinig voedingsbodem te vinden is.'
Laurence van Jeweetwel
Hoe anders was dat begin jaren zeventig, toen Cam
ping na het afronden van zijn studie aan de Sociale
Academie ('je schreef je in en kon vier jaar later terug
komen om een papiertje te halen') aan de wieg stond
van Het Vrije Circuit, dat het monopolie van de Neder
landse Bioscoopbond (de latere NFC) probeerde open
te breken. Een opstandige, jonge generatie cinefielen
opende in Utrecht 't Hoogt), Rotterdam (De Lantaren)
en Den Haag nieuwe theaters die films vertoonden
van alternatieve distributeurs die zich vooral richtten op
niet-mainstream titels.
'In de jaren zestig mocht je als filmliga alleen maar ti
tels van de grote distributeurs in besloten kring draaien
als je er geen reclame voor maakte', legt de Utrechtse
theaterbaas uit. 'We organiseerden dan bijvoorbeeld
een avondje waarop Laurence van Jeweetwel werd
gedraaid: het was een doodzonde
om de echte naam te noemen.' In
deze situatie kwam echter veran
dering toen de leden van de NBB
merkten dat met de titels uit het al
ternatieve circuit, waar bijvoorbeeld
de films van Fassbinder onder
vielen, ook geld te verdienen viel.
Langzaam werden de barrières
geslecht en sloot de Associatie van
Nederlandse Filmtheaters - zoals
Het Vrije Circuit inmiddels heette -
zich toch aan bij de NBB/NFC.
Rijpheid
De filmtheaters bleven zich goed
van hun taak kwijten, vertelt Cam
ping niet zonder trots. 'Natuurlijk
weetje dat de doelgroep voor iets
als Faust wan Sokurow beperkt is',
erkent hij. 'Het potentiële publiek
moet wel over een zekere rijpheid
beschikken om zich open te willen
stellen voor de wat lastigere films.
Maar dat vind ik niet erg. Dat gold
drie eeuwen terug ook voor Faust
van Goethe.' Binnen die restrictie
'Big things have small beginnings, Sir.' (Claude Rains als Mr. Dryden in Lawrence of Arabia)
