Digital disaster
COLUMN
'Het leven
is niet
digitaal.
Het zit
meestal
vol
krassen en
strepen/
Dirk van de cinema
Ring, Ring, Ring.
Zij: Digital Dreams Facilities, good mooooorning! How
can I heeeeelp you?
Ik: Listen darling, that digital link which I need for my
exhibitors, the log in and the key facility measurement
credentials do not work. They can not open it.
Zij: So sooooorry to hear that Sir. Did you try the Iden
tification Key already? And did you ask your exhibs
to upgrade their Java application in order to clear the
identification process? If they use Mac we should install
the applicable supportive devices, as you may know.
Ik: What the fuck are you talking about? They need to
see the film and they need to see it now!
Zij: No neeeeed to get excited Sir! We will provide the
KDM on Cinema Secure as soon as we are informed
about the ETA. Do you happen to know if the neces-
sary bandwith data are processed through the integra-
ted procedure which can be found, ofcourse step by
step, in your manual from page 3 to page 3.434 on
the website? Also please remember to provide KDM
details to our IP protocol database for further reference
and formatting.
Ik: Your fucking cunt! I don't understand you! I need
to screen that film for my exhibitors NOW! You are
dicking like Brugman! You are throwing away the child
with the bathwater! What the fuck, I have never
eaten it so salt!
Zij: Due to your language, Sir! We will have no other
option formally than to disconnect the link and the KDM
will be retransferred to the global EGC until you
calm down. Goodbye!
Tuuut tuut tuut...
Ring, ring, ring
Ik: En, wat vond je van de film? Ik heb de link
speciaal voor 345 minuten real time via Gnema 1
Secure voor je geregeld! Lachen hè, die film?
Hij: Nou, gaat wel. Ben er aan begonnen toen ik
het braaksel van onze hond net had opgeruimd. En
daarna zat Jonasje met zijn hoofdje tussen de spijlen
van de trap, dus toen we die spijlen hadden wegge
zaagd kon ik weer verder kijken op de...
Ik: Ja, ja, Jonasje. Wat erg toch met dat hoofdje. Maar
lachen toch hè? Heerlijke film. En wat vond je van die
knetterende scheet? Toen ik de film zag in een volle
zaal in LA, nou ik zweer het je, die zaal kwam niet
meer bij hoor. Piesten in hun broek van het lachen!
Tsjonge jonge, wat een LOL hadden we met zijn allen!
Hij: Ja weetje, die scheet kwam niet echt uit de verf
op de iPad. Het geluid stond nogal stilletjes. En ik
moest Jonasje toch in de gaten houden. Een trauma
Dirk de Lille.
hoor voor dat kind...
Ik: Trauma, ja, ja, maar die laatste twintig minuten. La
chen, gieren, brullen in sneltreinvaart toch? Man, man,
die zaal kwam niet meer bij. Ik zweer het je.
Hij: Ja, die heb ik ergens nog wel gezien geloof ik, want
toen het ziekenhuis belde dat mijn schoonmoeder was
overleden was ik er niet helemaal meer bij met mijn
hoofd. Snap je?
Ik: Nog gecondoleerd. Dus samenvattend: je hebt niet
echt gelachen?
Hij: Nee, niet echt nee. Ik weet nog niet of we dit gaan
programmeren hoor. Misschien dat mijn schoonmoeder
hem leuk zou hebben gevonden, maar ja, die had geen
iPad.
Er was eens een tijd, jongens en meisjes, dat exploi
tanten met zijn allen tijdens de beruchte NFC Contact
dagen in een zaal gingen zitten - meestal het Grand
Théatre in Amersfoort - terwijl de zes bobijnen van een
heerlijk vers ruikende 35mm-print door een spoedkoe-
rier vanaf Schiphol-Oost net op tijd waren afgeleverd
en we met zijn allen een film keken zoals een film
gezien moet worden: in de duisternis, met honderden
emoties samen, alleen en toch verbonden. Het was een
tijd dat de ree (real cinema experience) nog niet was
verdrongen door de vpf (virtual print fee). Maar zelfs
de bijdrage van de distributeurs is, zoals het woord het
zegt, virtueel geworden (zie het woordenboek, 'virtueel:
ogenschijnljik; als tegenstelling tot werkelijk of absoluut.'
Dus wij distributeurs betalen vanaf heden een ogen
schijnlijke, maar geen werkelijke bijdrage. Deal?
Toegegeven, ik was de eerste distributeur die bij de
lunch op de NFC Contactdagen de glaasjes melk ver
ving door fikse bellen chardonnay en die juist daarom
tijdens de middagscreening opvallend veel positieve re
acties kreeg. De rar (reality alcohol response) scoorde
erg hoog die dagen. Van vpf was nog geen sprake.
Laat ik eindigen met een opwekkende kerstgedachte:
het leven is niet digitaal! Het zit meestal vol krassen
en strepen. Kleine onderbrekingen in de ratelende
projector. Het leven is flikkerend, hortend en amechtig.
Filmpellicule zat barstensvol rimpels en vlekjes. Niets is
zo oorspronkelijk als een oude 35mm-print van Some
Like it Hotóe ik ooit, twintig jaar na de release, in de
wijkcinema zag. En waarbij elke operateur, door de
jaren heen, zijn beeldjes had weggesneden en veilig
opgeborgen. Het schokkerige van die overgangen, het
artisanale van dat celluloid. Dat is Cinema! Niet dat
schijnheilige, overtrokken, altijd perfect geplamuurde en
valselijk gebeitste beeld wat nu over onze ogen heen
wordt gestort. Perfect bestaat niet. Illusie wel.
'It's a fucking disaster!' (Vincent Cassel als Thomas Leroy in Black Swan)
