echter, dat hiermee een te omslachtige weg bewandeld zou worden.
En thans is wel gebleken, dat de Commissie toen goed gezien
heeft. Daargelaten, dat de Algemeene Vergadering niet het aange
wezen lichaam is om over zakelijke aangelegenheden een oordeel te
vellen, zou deze gang van zaken overigens het werk der Geschillen
commissie zeer belemmerd hebben.
Het middel, om de door de Geschillencommissie gegeven beslis
singen te doen respecteeren, was echter weldra gevonden. Toen
n.1. de Commissie ten aanzien van een bepaald geval eene beslis
sing genomen had, aan welke de veroordeelde exploitant zich niet
wenschte te onderwerpen, werd eene overeenkomst aangegaan met
de filmverhuurders, die in 1921 nog niet als leden, maar wel ais
donateurs bij den Bond aangesloten waren, waarbij laatstgenoem
den zich verbonden geen films meer te leveren aan dengeen, die
weigerde aan de uitspraak der Commissie te voldoen. De eerste
overeenkomst van dien aard is gedateerd 18 April 1921.
Reglementeering van de Arbitrage.
Enkele maanden later, toen de filmverhuurders als leden deel
uitmaakten van den Bond, werd de boycot als sanctiemaatregel
reglementair vastgelegd. Mede daardoor kon aan de beslissingen
der Geschillencommissie grootere waarde toegekend worden.
Eerst in Maart 1923 werden de Statuten goedgekeurd, waarin
bepalingen waren opgenomen omtrent de werking der arbitrage
commissie en vanaf dien datum, feitelijk eerst vanaf den 7en
Augustus 1923, den dag waarop de Koninklijke Bewilliging op de
gewijzigde Statuten afgekondigd werd, functioneerde de „Com
missie van Geschillen" als een bij de wet erkende arbitrage
commissie.
Een jaar later, op 14 Juli 1924, werden voor het eerst in de
Buitengewone Ledenvergadering de Algemeene Voorwaarden
van Verhuur en Huur van films" vastgesteld, waarin een tiental
artikelen waren opgenomen, welke hoofdzakelijk ontleend waren
aan de jurisprudentie, zijnde de rechtsopvattingen van de „Com
missie van Geschillen", gelijk die uit de in de voorafgaande
periode gewezen beslissingen waren gebleken.
Na het in werking treden der Bondsvoorwaarden was de ge
wone Rechter voor alle tusschen de leden van den Bond ontstane
geschillen uitgesloten.
Talrijk waren de geschillen, die aanvankelijk in de bekrompen
nis van het Wiener-Café van het thans afgebrande Flora Theater
aan de Amstelstraat te Amsterdam behandeld zijn. In vele gevallen
